หุบเขาสูงเหวต่ำข้ามขอบฟ้า ไกลสุดหล้ากาลเวลามิเอื้อมถึง ด้วยหัวใจที่โหยหาแสนคำนึง เสนาะซึ้งเสียงสะท้อนของวันวาน ภาพอดีตฝังจดจำครั้งเก่าก่อน มิอาจถอนออกจากใจที่แสนหวาน รู้ด้วยรักรู้ด้วยใจมาเนิ่นนาน ล่วงเลยผ่านข้ามเวลาที่หมองใจ ความทรงจำอยู่ในห้วงจากส่วนลึก ไม่อยากนึกอยากฝันถึงวันไหน อนาคตข้างหน้าเป็นเช่นไร แต่ดวงใจดวงนี้ยังระทม สุดแสนเศร้าปวดร้าวที่ทนทุกข์ ภาพความสุขกลับชอกช้ำร่ำขื่นขม เธอจากไปสุดรวดร้าวเฝ้าระบม ต้องตรอมตรมฝ่าฟันด้วยหัวใจ...