ครูพิม

6 กุมภาพันธ์ 2553 22:01 น. - comment id 1096803

ปลอบขวัญคนดีที่ไกลห่าง
เยื่อใยบางกางกั้นจนหวั่นไหว
แม้นจะห่างร้างกันนั้นแสนไกล
แต่ว่าใจแนบสนิทใกล้ชิดกัน...

ปลอบได้น่ารักมากเลยค่ะ..

น้องมะกรูด

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:56 น. - comment id 1096813

สวัสดีค่ะ   พี่ปรางทิพย์...


คำปลอบขวัญละมุนอบอุ่นจิต
จากมิ่งมิตร...อบอุ่นละมุนขวัญ
คำอ่อนโยนผูกพันระหวางกัน
สดชื่อพลันความรู้สึกส่วนลึกนัย...


อบอุ่นคำ...

ฉางน้อย

6 กุมภาพันธ์ 2553 20:44 น. - comment id 1096816

1..........ทักทายพี่ปรางทิพย์ค่ะ

พี่สบายดีนะคะ

ขอ ที่ 1 นะคะพี่ อิอิ   

kasin

6 กุมภาพันธ์ 2553 21:05 น. - comment id 1096823

รอคอยนานพาลใจจะทดท้อ
รักที่ขอใฝ่ฝันยังมิสม
จวบจนเจ้าไร้ข่าวให้พี่ตรม
มีแต่ลมแล้งคำมั่นสัญญา
ขอให้คุณปรางมีความสุขทุกวันครับ  

วิทย์ ศิริ

6 กุมภาพันธ์ 2553 21:26 น. - comment id 1096835

ปลอบขวัญ....ใครเอ่ย

เจ้ากวางน้อยในรูป  สงสัยอยู่เขาใหญ่

จริงๆเขียนน่าอ่านทุกครั้งเลยคับผม

สุรศรี

7 กุมภาพันธ์ 2553 09:56 น. - comment id 1096870

หวัดดีครับคุณปราง
ติดตามผลงานคุณตลอดครับ
ยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิมครับ
ผมคิดถึงคุณเสมอครับ

คมดาบนารี

6 กุมภาพันธ์ 2553 23:18 น. - comment id 1096876

พี่ปรางทิพย์ปลอบใจเก่งอย่างงี้..หนุ่ม ๆ รอให้ปลอบใจเพียบแหงม ๆ ....

ทักทายยามดึกปนง่วงนิดหน่อยค่ะ..

ถึงวันงานแน่น้อง ทำงาน

7 กุมภาพันธ์ 2553 00:39 น. - comment id 1096885

ขวัญเอยขวัญอย่าเฝ้า   โศกหวน
เพียงคลั่งพียงคิดครวญ      คร่ำเพ้อ
จักจืดเรื่อปรางนวล            เผือดผ่อง
วันพรุ่งวันพระเน้อ             เผื่อน้องไปบุญ

       เลือดเดินจักอุ่นหน้า   ยามสาง
หากค่อนดึกเอวบาง           ง่วงได้
หลับรอรุ่งแดดราง             รีบตื่น
วันหยุดแค่สองไซร้           เริ่มแล้ววันจันทร์

เพชรปรี

7 กุมภาพันธ์ 2553 00:48 น. - comment id 1096886

ถึงวันงานแน่น้อง  ทำงาน
คิดแต่จักกรองกานท์  บ่ได้
จวบหมดชั่วโมงการ    กิจผ่อน
จงเผื่อจิตพักไว้           เพื่อเว้าเชิงกลอน

กันนา

7 กุมภาพันธ์ 2553 06:20 น. - comment id 1096890

มารับคำปลอบขวัญ
ชื่นชีวันหาไหนเหมือน
มองฟ้าแลดาวเดือน
รักลางเลื่อนเพื่อนยังมี

ครูกระดาษทราย

7 กุมภาพันธ์ 2553 12:38 น. - comment id 1096906

อยู่ไหนไกลขอบฟ้า

ส่งใจมาร่วมปลอบขวัญ

พี่ปรางอย่างจาบัลย์

หนูมาแล้วแมวพามา

น้องหนม

7 กุมภาพันธ์ 2553 12:45 น. - comment id 1096909

เพราะมากๆ
ชอบกวางตาแป๋ว ....

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:02 น. - comment id 1096940

 ฉางน้อย 
ทักทายพี่ปรางทิพย์ค่ะ
พี่สบายดีนะคะ
ขอ ที่ 1 นะคะพี่ อิอิ
.............................................
ฉางน้อยเป็นที่หนึ่งในใจพี่เสมอค่ะ
อิอิ....รออีกนิดนะคะ  เกือบกลางเดือน
แล้ว 

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:09 น. - comment id 1096941

 คุณกษิณ 
รอคอยนานพาลใจจะทดท้อ
รักที่ขอใฝ่ฝันยังมิสม
จวบจนเจ้าไร้ข่าวให้พี่ตรม
มีแต่ลมแล้งคำมั่นสัญญา

ขอให้คุณปรางมีความสุขทุกวันครับ  
......................................................
ใจคนคอยลอยเลื่อนเสมือนท้อ
ได้แต่รอพ้อเจ้าเฝ้าโหยหา
ยามได้ยลดลภักดิ์อักษรา
โถพี่ยาอย่าตรมระทมเลย....

ขอบคุณพี่ป๋องปุ๋ยนะคะ ปรางซาบซึ้งใน
ไมตรีที่พี่มอบให้ค่ะ  และขอพรย้อนกลับ
ไปหาพี่ ให้พี่มีความสุขสดชื่น ทุกคืนวัน
เช่นกันนะคะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:15 น. - comment id 1096942

 คุณวิทย์ ศิริ 
ปลอบขวัญ....ใครเอ่ย
เจ้ากวางน้อยในรูป  สงสัยอยู่เขาใหญ่
จริงๆเขียนน่าอ่านทุกครั้งเลยคับผม
......................................................
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ก็แหม...มีแรงใจน่ะ
ยามปรางทดท้อ เพื่อน ๆ บ้านกลอนก็เข้ามา
มอบแรงใจให้ ยามนี้ ก็เลยอยากมอบแรงใจ
ปลอบขวัญ.....ใครเอ่ย ที่เหนื่อย ท้อ...

เจ้ากวางน้อยในรูปน่ะ ไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ
อยู่ใน กูเกิ้ลค่ะ อิอิ
สุขสดใสหัวใจรักนะคะ

นรสิริ

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:26 น. - comment id 1096950

ขวัญเจ้าเอยอ้างว้างคราห่างหาย
ให้เดียวดายเหว่ว้าน้ำตาไหล
โหยคิดถึงข้ามขอบฟ้าคนลาไกล
เขาจะรู้บ้างไหมคนทางนี้ชีวีตรม

เหลืองเอื้องคำยังจำได้หรือไม่
ใครเล่าใครเคยเด็ดแซมเสียบผม
สวยทุกคราแสนน่ารักใครเล่าชม
ฉันสุดแสนระทมรอเธอคืน

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:27 น. - comment id 1096951

 ครูพิม 
ปลอบขวัญคนดีที่ไกลห่าง
เยื่อใยบางกางกั้นจนหวั่นไหว
แม้นจะห่างร้างกันนั้นแสนไกล
แต่ว่าใจแนบสนิทใกล้ชิดกัน...

ปลอบได้น่ารักมากเลยค่ะ..
....................................................
แม้หนทางห่างไกลใช่ปัญหา
วันเวลาอาทรออดอ้อนขวัญ
เติมแรงใจให้บ่อยว่าคอยกัน
มิเปลี่ยนผันมั่นไว้ในรักเดียว...

รักกันนะ...
ก็แหม...ยามไกลกันนะคะ ไม่มีอะไร
ดีไปกว่าแรงใจที่มอบให้กันและกันค่ะ
ขอให้ครูพิมคนงาม มีความสุขกับหัวใจ
รักนะคะ 

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:28 น. - comment id 1096953

ตอนนี้ขวัญหาย ขวัญหนีดีฝ่อ จึงมารับการปลอบขวัญ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:32 น. - comment id 1096955

 คมดาบนารี 
พี่ปรางทิพย์ปลอบใจเก่งอย่างงี้..
หนุ่ม ๆ รอให้ปลอบใจเพียบแหงม ๆ ....

ทักทายยามดึกปนง่วงนิดหน่อยค่ะ..
........................................................
อิอิ....ขนาดนั้นเลยหรือคะ....
พี่ปรางใช่จะปลอบแต่หนุ่ม ๆ นะคะ
มอบให้พี่ ๆ น้อง ๆ บ้านกลอนทุกท่านค่ะ 
ไม่มีอะไรดีไปกว่า ดูแลกันและกันนะคะ
สัมผัสได้จากความรัก ความอบอุ่นที่มีให้
กันและกันในบ้านหลังนี้ พี่ปรางเองก็ได้
รับและหลงรักค่ะ 
อย่านอนดึกมากนักนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 15:55 น. - comment id 1096958

 คุณ ถึงวันงานแน่น้อง ทำงาน 
ขวัญเอยขวัญอย่าเฝ้า   โศกหวน
เพียงคลั่งพียงคิดครวญ      คร่ำเพ้อ
จักจืดเรื่อปรางนวล            เผือดผ่อง
วันพรุ่งวันพระเน้อ             เผื่อน้องไปบุญ

       เลือดเดินจักอุ่นหน้า   ยามสาง
หากค่อนดึกเอวบาง           ง่วงได้
หลับรอรุ่งแดดราง             รีบตื่น
วันหยุดแค่สองไซร้           เริ่มแล้ววันจันทร์
..........................................................
ขวัญเอยขวัญโศกนั้น        จึงครวญ
คำปลอบใจปรางนวล        ใช่พ้อ
วันคืนท่ามเรรวน               จวนรุ่ง
จึงส่งแรงใจล้อ                  เผื่อไว้ยามสาง

แสงอุษาส่องฟ้า               คราหนาว
อรุณรุ่งยังแพรวพราว         เยี่ยงนี้
ชีวิตผกผันยาว                  เลยล่วง  นาพี่
วันพรุ่งยังคอยจี้                จากนี้ฤาเหงา...

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:14 น. - comment id 1096959

 คุณเพชรปรี 
ถึงวันงานแน่น้อง  ทำงาน
คิดแต่จักกรองกานท์  บ่ได้
จวบหมดชั่วโมงการ    กิจผ่อน
จงเผื่อจิตพักไว้           เพื่อเว้าเชิงกลอน
....................................................
ถึงทำงานแบ่งได้             เวลา
นวลร่ายเรียงอักษรา        ดั่งร้อย
โคลงกลอนผ่อนนิทรา     ยามฝาก  ใจเฮย
ถึงห่างหมายแทนสร้อย       โซ่คล้องดังหวัง...

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:19 น. - comment id 1096961

 คุณกันนา 
มารับคำปลอบขวัญ
ชื่นชีวันหาไหนเหมือน
มองฟ้าแลดาวเดือน
รักลางเลื่อนเพื่อนยังมี
..........................................
ด้วยรักด้วยห่วงขวัญ
ขออย่าหวั่นพรั่นวิถี
คิดถึงหนึ่งฤดี
แทนใจพี่ที่เศร้าตรม

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:23 น. - comment id 1096963

 คุณสุรศรี 
หวัดดีครับคุณปราง
ติดตามผลงานคุณตลอดครับ
ยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิมครับ
ผมคิดถึงคุณเสมอครับ
................................................
สวัสดีค่ะคุณสุรศรี
ขอบคุณสำหรับไม่ตรีและกำลังใจที่มีให้
ปรางอย่างสม่ำเสมอนะคะ  ด้วยแรงใจและ
กำลังใจ คือ ยาใจ ทำให้ปรางอยู่สู้กับโลก
ใบนี้ค่ะ  ขอให้คุณมีความสุขกับหัวใจรักนะคะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:30 น. - comment id 1096967

 คุณครูกระดาษทราย 

แรงใจได้จากขวัญ
แสนสุขสันต์ใฝ่ฝันหา
อยู่ไหนสุขอุรา
มีแก้วตาดั่งยาใจ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 16:33 น. - comment id 1096968

 น้องหนม 
เพราะมากๆ
ชอบกวางตาแป๋ว ....
...............................................
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
ลูกกวางค่ะ ดูจากตาสิคะ ใสซื่อบริสุทธิ์นัก
ในธรรมชาติป่าเขา มองไปไม่มีเบื่อค่ะ
สุขสดใสในวันหยุดนะคะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:02 น. - comment id 1096978

มารอขอคำปลอบขวัญด้วยฅนจ้า
แบบว่าอยู่ฅนเดียวมันเปล่าเปลี่ยวเหลือทนอ่ะครับ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:26 น. - comment id 1096984

 คุณนรศิริ 
ขวัญเจ้าเอยอ้างว้างคราห่างหาย
ให้เดียวดายเหว่ว้าน้ำตาไหล
โหยคิดถึงข้ามขอบฟ้าคนลาไกล
เขาจะรู้บ้างไหมคนทางนี้ชีวีตรม

เหลืองเอื้องคำยังจำได้หรือไม่
ใครเล่าใครเคยเด็ดแซมเสียบผม
สวยทุกคราแสนน่ารักใครเล่าชม
ฉันสุดแสนระทมรอเธอคืน

แวะมาเยี่ยมค่ะ
....................................................


ช่อกระการบานเหลืองดอกเอื้องนี้
ท่ามราตรีที่จากแม้ยากฝืน
พี่เคยแต้มแซมผมภิรมย์รืน
กลั้นสะอื้นขื่นขมยามข่มใจ

ภาพวันเก่าเฝ้าติดสถิตขวัญ
คำปลอบนั้นหวั่นนักรักไฉน
วันเวลาพาเหงาเศร้าฤทัย
ด้วยเหตุใดไยทิ้งให้หญิงคอย

ขอบคุณค่ะที่พี่สาวแวะมาเยี่ยม ทุกบท
กลอนที่พี่สาวฝากไว้ กินใจปรางเสมอ
ขอให้พี่สาวมีความสุขมาก ๆ นะคะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:31 น. - comment id 1096994

 คุณฤกษ์ (อาจจะล็อคอิน) 
ตอนนี้ขวัญหาย ขวัญหนีดีฝ่อ จึงมารับการปลอบขวัญ
....................................................
อ้าว...ไปทำขวัญหล่นไว้ที่ไหนคะ....
พยายามหาให้เจอนะคะ เดี๋ยวเธองอนด้วย
จะหาว่าไม่เตือน อิอิ 

มาเลยค่ะ อบอุ่นด้วยไมตรีที่มอบให้นะคะ
ก็อย่าทำอะไรให้วาบหวามมาก ขวัญจะได้
ไม่กระเจิงค่ะ สุขกับการรับขวัญนะคะ

ม่านแก้ว

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:18 น. - comment id 1096995

มาชื่นชมภาพสวยๆ
ไม่กล้าอ่านกลอน อิอิ กลัวใจอ่อน 
คิดถึงนะคะ

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:53 น. - comment id 1097005

 น้องมะกรูด 
สวัสดีค่ะ   พี่ปรางทิพย์...

คำปลอบขวัญละมุนอบอุ่นจิต
จากมิ่งมิตร...อบอุ่นละมุนขวัญ
คำอ่อนโยนผูกพันระหวางกัน
สดชื่อพลันความรู้สึกส่วนลึกนัย...

อบอุ่นคำ...
.....................................................
หวังปลอบรับซับเหนื่อยหายเมื่อยล้า
ยามอุราหารักโดนผลักไส
มอบไมตรีมีมากจากฤทัย
ด้วยหัวใจใสซื่อคือรางวัล

สวัสดีค่ะ น้องมะกรูด...
ไม่มีอะไรดีไปกว่า ดูแลซึ่งกันและกัน
จริงมะ  

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 17:57 น. - comment id 1097009

 คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ 
มารอขอคำปลอบขวัญด้วยฅนจ้า
แบบว่าอยู่ฅนเดียวมันเปล่าเปลี่ยวเหลือทนอ่ะครับ
.........................................................
คุณได้รับสิทธิ์เดี๋ยวนี้เลยค่ะ 
มิตรไมตรีมีวางอยู่ทุกที่นะคะ
คุณทราบอะไรอย่างมั๊ยคะ  การได้อยู่คนเดียว
เป็นอะไรที่ปรางถวิลหาค่ะ  อิสระ ไม่ต้อง
คิดหรือกังวลมากมาย  แต่ก็นะ คนในอยาก
ออก คนนอกอยากเข้านัก  ไม่เป็นใคร
ไม่รู้นะคะ  

ปรางทิพย์

7 กุมภาพันธ์ 2553 18:00 น. - comment id 1097014

 ม่านแก้ว 
มาชื่นชมภาพสวยๆ
ไม่กล้าอ่านกลอน อิอิ กลัวใจอ่อน 
คิดถึงนะคะ
.....................................................
เอ๋า....ทำไมล่ะคะ โธ่...น่านะอ่านหน่อย
ใจที่แข็งจะได้อ่อนลงบ้าง อยู่แค่เอื้อมนี่เอง
พี่ปรางก็คิดถึงน้องแอฟนะคะ  
สบายดีไหมเอ่ย....

อินสวน

7 กุมภาพันธ์ 2553 18:00 น. - comment id 1097015

สวัสดีครับ...
พอเช้าแล้วฟ้าจะสดใสนะครับ

แก้วประเสริฐ

7 กุมภาพันธ์ 2553 20:44 น. - comment id 1097101

     สวัสดีจ้า  ไม่รู้ทำอะไรเลยแวะมาทางนี้
อ้อ  ผมตอบกระทูแล้วนะครับและเขียนยาวๆไว้
ลองแว๊ปเข้าไปดูบางทีอาจจะได้ประโยชน์ไม่มาก
ก็น้อยนะครับ รักเสมอ

        แก้วประเสริฐ.

ธันวันตรี

7 กุมภาพันธ์ 2553 21:17 น. - comment id 1097117

มาช่วยปลอบโยนด้วยคนครับ แหะๆ

เพชรปรี

7 กุมภาพันธ์ 2553 23:22 น. - comment id 1097132

เห็นดอกสีเหลืองเหลืองเอื้องอะไร
กลอนพาไปหรือเปล่าเล่าปรางเอ๋ย
ดอกลมแล้งใช่ไหม       คงใช่เลย
คนคุ้นเคยเขาบอกเรียกดอกคูน

ปติ ตันขุนทด

8 กุมภาพันธ์ 2553 08:35 น. - comment id 1097154

(น้ำตาลหวาน)

8 กุมภาพันธ์ 2553 10:43 น. - comment id 1097207

พี่ปรางหวานน๊า..

เพียงพลิ้ว

8 กุมภาพันธ์ 2553 13:44 น. - comment id 1097236

คำปลอบโยนอันอ่อนหวาน เป็นสิ่งที่น่าปรารถนาเสมอนะคะ

kirati

8 กุมภาพันธ์ 2553 15:04 น. - comment id 1097275

สวัสดีขอรับ...คุงพี่ปราง....
แหม....ฟังแล้ว...อบอุ่นเหลือเกินขอรับ...คุงพี่
ด้วยคนๆ ขอรับ...

บุกดอนคอนควนหวนคืนกลับ
มาฟังขับนับนัยฤทัยถอน
ทุกสิ่งหน่ายคลายห้วงถ่วงสาคร
จากงามงอนอรนุชที่สุดงาม

จะหนุนนอนแนบเนื้อไม่เบื่อฝัน
จะหลับพลันฝันไร้ฤทัยหวาม
จะทิ้งถอนนอนรักเพ่งพักตร์งาม
จะไร้ความถามตอบ...ทั้งรอบสิ้น...

ปรางทิพย์

10 กุมภาพันธ์ 2553 23:44 น. - comment id 1098133

 คุณอินสวน 
สวัสดีครับ...
พอเช้าแล้วฟ้าจะสดใสนะครับ
................................................
สวัสดีค่ะ...
ปรางก็หวังให้เป็นเช่นนั้นนะคะ
ดูพระอาทิตย์สิ วันนี้ตอนเย็นตก
ในความมืดทำให้เรา คิดอะไรได้หลาย
ต่อหลายอย่างค่ะ  และรอวันพรุ่งแสง
ของดวงอาทิตย์ ทำให้ชีวิตร่าเริงค่ะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 00:21 น. - comment id 1098134

 คุณเพชรปรี 
เห็นดอกสีเหลืองเหลืองเอื้องอะไร
กลอนพาไปหรือเปล่าเล่าปรางเอ๋ย
ดอกลมแล้งใช่ไหม       คงใช่เลย
คนคุ้นเคยเขาบอกเรียกดอกคูน
......................................................



ภาพที่เอามาลง ให้คุณนรศิริ เป็นเอื้องค่ะ
เอื้องรวงผึ้ง  หากดอกคูณ ภาษาทางตอน
กลาง เรียก ชัยพฤกษ์ หรือ ราชพฤกษ์ ค่ะ
ช่วงเดือนเมษายน ดอกจะออกริมถนน
เรียงราย สวยงามยิ่งนักค่ะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 00:06 น. - comment id 1098136

 คุณธันวันตรี 
มาช่วยปลอบโยนด้วยคนครับ แหะๆ
......................................................
ยินดีค่ะ  ช่วยกันปลอบหน่อยค่ะ
เป็นแรงใจให้กันและกัน  จะได้มีแรง
สู้กับโลกต่อไปนะคะ
ขอให้คุณมีความสุขนะคะ

ปรางทิพย์

10 กุมภาพันธ์ 2553 23:47 น. - comment id 1098137

 คุณแก้วประเสริฐ 
 สวัสดีจ้า  ไม่รู้ทำอะไรเลยแวะมาทางนี้
อ้อ  ผมตอบกระทูแล้วนะครับและเขียนยาวๆไว้
ลองแว๊ปเข้าไปดูบางทีอาจจะได้ประโยชน์ไม่มาก
ก็น้อยนะครับ รักเสมอ
.......................................................
สวัสดีค่ะ  การใช้เวลาว่างในการเขียน
ปรางว่าเป็นสิ่งที่ดียิ่งค่ะ ปรางเองก็วาด
โครงการชีวิตไว้เช่นนั้นค่ะ
ปรางได้เข้าไปอ่านกระทู้แล้วนะคะ ขอ
ขอบพระคุณครูแก้วฯ ที่กรุณาแนะนำและ
ให้รายละเอียดไว้นะคะ ถือว่ามีประโยชน์
ต่อปรางและผู้ที่คิดจะเป็นนักเขียนค่ะ
ดูแลสุขภาพนะคะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 00:27 น. - comment id 1098141

 คุณปติ ตันขุนทด 
ขอบคุณสำหรับ ดอกไม้ ที่มอบให้นะคะ
มากมายจริง ๆ ค่ะ แบบนี้ปรางจะแบ่งไป
ปลอบโยน  เพื่อน ๆ ที่กำลังต้องการกำลังใจ
ขอให้คุณปติ มีความสุขกับหัวใจรักนะคะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 00:30 น. - comment id 1098142

 น้ำตาลหวาน 
น้องน้ำตาลจ๋า
เรื่องหัวใจน่ะ หากเราต้องการทะนุถนอม
ใจกันและกัน  ยิ่งอยู่ห่างไกลกันเช่นพี่ปราง
ไม่มีอะไรดีไปกว่า การให้กำลังใจกันนะคะ
ขอให้น้องน้ำตาล มีความสุขสดใสกับหัวใจค่ะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 00:46 น. - comment id 1098143

 คุณเพียงพลิ้ว 
คำปลอบโยนอันอ่อนหวาน เป็นสิ่งที่น่า
ปรารถนาเสมอนะคะ
..........................................................
ใช่แล้วค่ะ  ความเอื้ออาทร ห่วงใยซึ่งกัน
และกัน ยามสุขเคียงข้าง ยามห่างเป็นแรงใจ
ยามทุกข์ ก็ต้องปลอบซึ่งกันและกันน่ะ
ขอให้มีความสุขกับหัวใจรักนะคะ

ปรางทิพย์

11 กุมภาพันธ์ 2553 01:18 น. - comment id 1098144

 คุณกีรติ 
สวัสดีขอรับ...คุงพี่ปราง....
แหม....ฟังแล้ว...อบอุ่นเหลือเกินขอรับ...คุงพี่
ด้วยคนๆ ขอรับ...

บุกดอนคอนควนหวนคืนกลับ
มาฟังขับนับนัยฤทัยถอน
ทุกสิ่งหน่ายคลายห้วงถ่วงสาคร
จากงามงอนอรนุชที่สุดงาม

จะหนุนนอนแนบเนื้อไม่เบื่อฝัน
จะหลับพลันฝันไร้ฤทัยหวาม
จะทิ้งถอนนอนรักเพ่งพักตร์งาม
จะไร้ความถามตอบ...ทั้งรอบสิ้น...
..................................................
ข้ามขอบฟ้าป่าเขาและเงาพฤกษ์
ความรู้สึกนึกฝันพลันถวิล
ยามหนุนตักพักใจให้ยลยิน
รักหลั่งรินจินต์ตอบปลอบเศร้าคลาย

จะโอบกอดพลอดขวัญที่หวั่นไหว
จะอยู่ไหนใจรักมิหักหาย
จะร่วมเรียงเคียงคู่มิรู้วาย
จะมอบกายสายใยให้เพียงเธอ

สวัสดีค่ะ น้องชาย...
หัวใจรักก็มักอบอุ่นเช่นนี้ค่ะ...อิอิ...
ว่าแต่ว่าพี่ปรางไม่ทราบหรอกว่าเค้าจะ
รู้มั๊ย....เพราะเป็นจินตนาการน่ะ 
สุขสดใสกับใจรักนะคะ

เพรปรี

11 กุมภาพันธ์ 2553 12:56 น. - comment id 1098247

ดอกเอื้องผึ้งกลับเห็นเป็นดอกคูน
ค่อนข้างเสียศูนย์อยู่นักหนา
ขอบคุณคุณปรางที่บอกมา
ขายหน้าอย่างแรงหน้าแดงเลย
     เห็นลำต้นไม้ใหญ่อยู่ใกล้ดอก
คนบ้านนอกเห็นแล้วไม่อยูฉย
ขายขี้เท่อออกมาไม่น่าเลย
คุณปรางเอ๋ยอย่าถือสาคนตาไม่ดี

ปรางทิพย์

12 กุมภาพันธ์ 2553 03:35 น. - comment id 1098573

 คุณเพชรปรี 
ดอกเอื้องผึ้งซึ่งเห็นเป็นรวงเหลือง
มิขุ่นเคืองเรื่องนิดมิผิดสี
พวงละออช่อคล้ายร่ายวจี
บอกว่ามีที่ป่าพนาไพร

ด้วยดอกเอื้องเรืองนามตามป่าเขา
สีสวยเศร้าเหงายิ่งหญิงหวั่นไหว
จึงปลอบขวัญวันช้ำระกำใจ
สานสายใยในวันฝันระทม

เพลง+พิม

13 กุมภาพันธ์ 2553 20:45 น. - comment id 1099292

สวัสดีค่ะ

กลอนไพเราะค่ะ

ขออภัยมาช้าไปหน่อย
หลงทางอยู่อ่ะค่ะ เพิ่งเจอทาง

เพชรปรี

13 กุมภาพันธ์ 2553 22:27 น. - comment id 1099371

ไม่ว่าพบบุปผาผกาใด
คนทีใจใฝ่ช้ำชอบกำสรด
ล้วนแต่มองตรองเห็นเป็นรันทด
เศร้าไปหมดทุกสีมาลีพันธุ์
     สีแดงสดจะเห็นเป็นสีเลือด
ถูกรักเชือดเผือดช้ำระกำฝัน
เหลืองระเรื่อเหลือหมองต้องจาบัลย์
ระลึกวันเธอลาฟ้าเหลืองเลือน
      ชมพูเข้มสีเสือ้ใส่วันรักสูญ
สุดอาดูรยิ่งเหลือแสนเฝือเฝื่อน
ฟ้าสดใสใจร้าวเศร้าสะเทือน
ตอกย้ำเตือน ฟ้ากวางขวางรักเรา
       ไม่ว่าพบปุปผาผกาใด
หากว่าใจสมมุติให้หมองเศร้า
กระตุกโศกกระตุ้นศัลย์ไม่บรรเทา
พาใจเฉาทุกสีมาลีเลย

ประทาน

14 กุมภาพันธ์ 2553 16:34 น. - comment id 1099667

ปรางครับมัวแต่ไปงานบวชมาตั้งแต่5กพ53กลับ

11กพ53..เลยมาช้า..บทกลอนที่แสนหวานปนเศร้า

ไม่มีจางหายไปจากคุณปรางมีให้อ่านสม่ำเสมอเลย


แวะมาอ่านครับ

ปรางทิพย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 03:26 น. - comment id 1100429

 คุณเพลง.พิม 
สวัสดีค่ะ
กลอนไพเราะค่ะ
ขออภัยมาช้าไปหน่อย
หลงทางอยู่อ่ะค่ะ เพิ่งเจอทาง
....................................................
สวัสดีเช่นกันค่ะ
มาช้าดีกว่าไม่มาเลยค่ะ
อิอิ...หลงทางไม่นานค่ะ สักวันเราจะพบ
ทางออกน่ะ 

ปรางทิพย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 03:48 น. - comment id 1100430

 คุณเพชรปรี 
ไม่ว่าพบบุปผาผกาใด
คนทีใจใฝ่ช้ำชอบกำสรด
ล้วนแต่มองตรองเห็นเป็นรันทด
เศร้าไปหมดทุกสีมาลีพันธุ์
     สีแดงสดจะเห็นเป็นสีเลือด
ถูกรักเชือดเผือดช้ำระกำฝัน
เหลืองระเรื่อเหลือหมองต้องจาบัลย์
ระลึกวันเธอลาฟ้าเหลืองเลือน
      ชมพูเข้มสีเสือ้ใส่วันรักสูญ
สุดอาดูรยิ่งเหลือแสนเฝือเฝื่อน
ฟ้าสดใสใจร้าวเศร้าสะเทือน
ตอกย้ำเตือน ฟ้ากวางขวางรักเรา
       ไม่ว่าพบปุปผาผกาใด
หากว่าใจสมมุติให้หมองเศร้า
กระตุกโศกกระตุ้นศัลย์ไม่บรรเทา
พาใจเฉาทุกสีมาลีเลย
......................................................
สุมาลีสีสวยระรวยหอม
เก็บถนอมดอมดมแซมผมเผย
ว่าแสนรักหนักหนาคราชื่นเชย
แต่พอเลยเฉยชาดั่งน่าชัง

สีสมมุติจุดเขวด้วยเล่ห์หลอน
สีสะท้อนอ่อนไหวหัวใจหวัง
สีหม่นเศร้าเขาจากพรากจีรัง
สีความหลังขังตัวยามกลัวภัย

จะใดเล่าเฝ้าหวนคร่ำครวญหา
ยิ่งไขว่คว้าพาช้ำย้ำไฉน
เขาอาดูรสูญสิ้นถวิลนัย
ด้วยถูกใครไหนหนาพาให้ตรม

คำปลอบขวัญวันเหงาช่างเศร้าหนอ
เรียมพร่ำขอพอแล้วแก้วขื่นขม
มองดอกเอื้องเหลืองรวงบ่วงระทม
ฤาจ่อมจมถมทุกข์ยามสุขคลาย

ปรางทิพย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 03:51 น. - comment id 1100431

 คุณประทาน 
ปรางครับมัวแต่ไปงานบวชมาตั้งแต่5กพ53กลับ
11กพ53..เลยมาช้า..บทกลอนที่แสนหวานปนเศร้า
ไม่มีจางหายไปจากคุณปรางมีให้อ่านสม่ำเสมอเลย
แวะมาอ่านครับ
....................................................
ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ
มาช้าดีกว่าไม่มาเลยนะคะ
ทุกบทกลอน ปรางตั้งใจเขียน อาจจะ
เหงาบ้าง สุขบ้าง คละเคล้ากันไปค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ บุญบวช เป็น
กุศลที่ บิดามารดา ปลื้มปิติ หาใดเปรียบค่ะ

สุขกายสุขใจ อิ่มบุญนะคะ