"หลงหัวปักหรือรักเอย"

ปักษาสวssค์

          0--0 เพียงประโยคสั้นสั้นเมื่อวันก่อน<
                         มาสั่นคลอนหลักรักที่ร่วมสร้าง
                         สองเราฝ่าฝันใฝ่ใกล้ปลายทาง
                         กลับเลือนลางฟ้าฟาดแทบขาดใจ
                              0--0 จากเกินร้อยเหลือน้อยกว่าหลักหน่วย
                          รักไม่ช่วยให้จิตพินิจได้
                          เพียงถ้อยคำพล่อยพล่อยพาลน้อยใจ
                          ซึ่งทำให้ศรัทธาเริ่มพร่าเลือน
                              0--0 เจ็บในอกร้าวระบมแทบล้มทรุด
                          คมคำพูดเหมือนมีดมากรีดเฉือน
                          แรงถ้อยคำทำให้ใจสะเทือน
                          ดวงใจเหมือนถูกเถือเจ็บเหลือเกิน
                              0--0 เอื้อมมือคว้าดาวรายที่ปลายนิ้ว
                          พลันลอยลิ่วสูงเยี่ยมเทียมหงษ์เหิร
                          ความทดท้อดาหน้ามาเผชิญ
                          ใจยับเยินฝันร้างแทบวางวาย
                              0--0 ความหวังส่องสว่างกลางใจนี้
                          พลันริบหรี่เลือนลับจนดับหาย
                          เวลาผ่านนานเนาช่างเปล่าดาย
                          ใจสลายเคว้งคว้างไห้ครางครวญ
                              0--0 เพียงประโยคบางตอนวันก่อนนั้น
                          ทลายฝันพังยับยากกลับหวน
                          แม้นย้อนคืนวันวารหวานรัญจวน
                          จะทบทวน"หลงหัวปักหรือรักเอย".