ฉันไม่ใช่ผู้กล้ามาจากไหน

คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน

  เห็นผู้กล้าชาญโลกโชกโชนศึก
ช่างหาญฮึก ต่อสู้มารที่ผลาญหล้า
สู้เพื่อช่วงชิงชัยในโลกา
กล้าทายท้าทุกมารผลาญผจญ
  ฉันไม่ได้กล้าหาญไปปานนั้น
แค่ด้นดั้นไปตามทางระหว่างหน
ของชีวิตธรรมดาสามัญชน
แค่เป็นคนอีกคนกล่นเกลื่อนเมือง
  อยู่นิ่งๆจริงใจแน่แค่นิ่งๆ
ไม่สุงสิงกวาดตามองหาเรื่อง
ต้องขอโทษโปรดอภัยหากใครเคือง
ไม่ปราดเปรื่อง เรื่องแข่งขันประชันชัย
  เห็นผู้กล้าประดานั้น ล้วนโดดเดี่ยว
เมื่อแลเหลียวหามีคู่อยู่เคียงไม่
แม้ร้อยพันคนห้อมล้อมและพร้อมใจ
ผ่านวันไปก็เหลือแต่แค่เอกา
  คิด.. ผู้กล้า ต้องเก่งการด้านกอบกู้
จิตมุ่งสู้ ออกหน้าเดินเผชิญหน้า
ไมมีเหลือพลังใดในชีวา
เพื่อจะมาดูแลคนที่ตนรัก
  เมื่อ ..ผู้กล้า ได้ชัยในชีวิต
อาจเพียงนิด จิตที่ปลื้มลืมตระหนัก
ด้วยมีคนรุมล้อมหลายมากมายนัก
ยากยิ่งนักจะรักตอบมอบใครดี
  จบสุดท้ายไร้คนอยู่กับผู้กล้า
ด้วยมีแต่ เวลาทำหน้าที่
เวลาเพื่อไว้รักใคร หมด ไม่มี
เศร้าชีวี อยู่หงอยเหงาเฝ้าละเมอ
  ฉันไม่ใช่ผู้กล้ามาจากไหน
ยังหวาดใจจะไร้คู่อยู่เสมอ
ยังขลาดขามอุปสรรคที่มักเจอ
กล้ารักเธอ  ..ก็ยิ่งใหญ่แก่ใจแล้ว