ดังฟ้าแกล้งแสร้งสั่งให้โศกเศร้า ต้องมัวเมาเคล้ารักปรารถนา กลับหลบลี้หนีหายในพริบตา ปล่อยอุราของข้าให้ช้ำใน เมื่อมีรักรักกลับทำให้ช้ำเจ็บ แสนหนาวเหน็บนานเนิ่นเกินหวั่นไหว โอ้ความรักใยจักมาจากไป สุดหักใจใยรักไม่กลับคืน
26 ธันวาคม 2552 21:23 น. - comment id 1079413
โอ้ว่าอนิจจาความรัก เพิ่งประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล มีแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป ที่ไหนเลยจะไหลกลับคืน ....................................... ปล่อยเค้าไปเถอะครับ อย่าฝืนเลย รังแต่จะทำให้ทั้งคู่เจ็บปวด แค่ได้เห็นเค้ามีความสุขก็โอเคแล้วล่ะ...เนอะ
27 ธันวาคม 2552 00:01 น. - comment id 1079451
คืนเหงา ๆ หนาวอย่างนี้ คนดีเป็นอย่างไรบ้าง ไม่นานหรอกก็รุ่งสาง ความอ้างว้างจะจางหายไป **แวะมาป็นกำลังใจให้ค่ะ**
27 ธันวาคม 2552 13:19 น. - comment id 1079569
ปล่อยไปเลยค่ะ
5 มกราคม 2553 16:33 น. - comment id 1082115
กลอนนี้ดีมาก จากริน