สายไปไหมหากใจสำนึก จากวันนั้นจวบวันนี้หลายปีผ่าน แววตาที่ร้าวรานช้ำหม่นหมอง ภาพเธอนั่งก้มหน้าน้ำตานอง คำขอร้องอย่าไปไม่ใยดี เลือกทางเดินเส้นใหม่สดใสกว่า สุขอุรากระหยิ่มใจเขาใหม่นี่ เกลียดคนที่จงรักและภักดี เหยียบขยี้หัวใจไร้การุณย์ คำร้องขออย่าจากฉันนั้นแสนเบื่อ รำคาญอยู่ทุกเมื่อเธอเกื้อหนุน ปล่อยฉันไปเถิดหนอขอร้องคุณ ลืมอกอุ่นอิงแอบแนบชิดใจ รอยยิ้มเยาะเย้ยหยันฉันสรรค์สร้าง เธออ้างว้างต่างจากฉันสดใส คำร้องร้องกลับกลายเป็นร่ำไร น้ำตาเธอรินไหลดั่งธารา มาบัดนี้เขาคนนั้นทิ้งฉันแล้ว ไม่มีแววสดใสบนใบหน้า จมอยู่ในห้วงเหวแห่งน้ำตา อนิจจานี่หรือคือร้าวราน ใช่ต้องการการอภัยในครานี้ แต่อยากบอกคนดีถึงที่ผ่าน ขอโทษนะที่ทำช้ำดวงมาน อย่าสงสารเลยหนอขอซ้ำเติม หากท่านอ่านแล้วกรุณาแสดงความรู้สึกที่แท้จริงต่อกลอนด้วย ดิฉันต้องการข้อมูลจริงๆจากกลอนบทนี้ ขอบคุณค่ะ นี่เป็นเรื่องจริงจะให้เจ้าตัวเขาได้รับรู้ความรู้สึกของคนอื่นต่อพฤติกรรมนั้น
นรศิริ 16 พ.ย. 2552 19:16 น. - ID 130657 
1872
13
0
17 พฤศจิกายน 2552 21:53 น. - comment id 991864
ไม่ขอแสดงความคิดเห็น ดีกว่านะครับ ระหว่าง สายและไม่สาย อยู่ที่ว่า ไม่สายแล้วเขารักจริง และคนทีบอกว่าไม่สาย รับได้ไหม? เอ่อ บอกว่า ไม่แสดงความคิดเห็นแล้วนะพูดง่ายๆ ผมเคยอกหักมา แต่มันสาย เลยบอกไม่ได้ว่า สายกะไม่สาย อยู่ที่ว่า เหตุผลอะไร?
17 พฤศจิกายน 2552 23:01 น. - comment id 1044293
ขอบคุณ คุณกวีน้อยมากค่ะที่มาเยี่ยมไม่มีคำตอบเหมือนกันค่ะเพราะทั้งคู่ต่างก็มีครอบครัวใหม่เหมือนกันค่ะ แต่ฝ่ายหญิงไม่เคยได้ข่าวเขาเลยแต่ฝ่ายชายชีวิตคู่ลุ่มๆดอนๆนั่นแหละที่ทราบเพราะอยู่จังหวัดเยวกันแต่ฝ่ายหญิงอยู่จังหวัดอื่นค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 19:25 น. - comment id 1065462
จองที่ หนึ่ง
16 พฤศจิกายน 2552 19:34 น. - comment id 1065470
จริงๆแล้วชีวิตเคยโดนมาแล้วทั้ง สองกรณี ทั้งทิ้งมา และถูกทิ้ง... การเหนี่ยวรั้งคนที่หมดใจมันมีแต่เจ็บปวด การทอดทิ้งคนที่รักเราก็มีแต่เจ็บปวด การต้องทนอยู่กับคนที่เราหมดรักรั้งแต่จะสร้างความเจ็บช้ำให้คนอื่น ยิ่งทำให้มันแย่ลงไปเรื่อยๆ การที่เราเหนี่ยวรั้งคนที่จะไปจากเรา และถ้าอยู่กับคนที่ไม่รักเราแล้วมันจะได้ประโยชน์อะไร ซักวันเค้าก็ต้องไปจากเราอยู่ดี... แต่ถ้าทิ้งเราไปแล้วจะขอกลับมา...ต้องดูว่าเรายังรักเค้าอยู่หรือไม่ ถ้าไม่มีเยื้อใยก็อย่าฝืนเลยค่ะ แต่ก็มีเยื้อใยอยู่ก็อภัยให้กันนะค๊ะ
16 พฤศจิกายน 2552 19:47 น. - comment id 1065474
ไม่สายครับ อภัยให้พี่เสมอ
16 พฤศจิกายน 2552 21:08 น. - comment id 1065520
ทุกอย่างไม่มีคำว่าสายค่ะพี่ เมื่อวันหนึ่ง หากเราต้องเดินทางมาพบกัน อีกครั้ง ครั้งใหม่อาจจะดีกว่าเดิมก็ได้นะคะ ฝันดีคะพี่
16 พฤศจิกายน 2552 21:50 น. - comment id 1065523
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
16 พฤศจิกายน 2552 21:26 น. - comment id 1065529
หากสำนึกถึงความผิดแต่หนหลัง ที่พลาดพลั้งเพราะใจยังไฟเผา ไม่สามารถแยกถูกผิดเพราะอ่อนเยาว์ เหมือนคนเขลาเอาแต่ใจจึงต้องตรม
16 พฤศจิกายน 2552 22:16 น. - comment id 1065541
ความรักคือการให้อภัย ถ้าเรายังโกรธยังเกลียดเขาอยู่นั่นแสดงว่าเรายังรักเขาอยู่ทั้งใจครับ เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณมณีจันทร์ครับ เราควรจะขอบใจเขา ที่เขาสอนให้เรารู้จักความรัก ที่เขาสอนให้เรารู้จักความหวาน ที่เขาสอนให้เรารู้จักความสุข แม้ในช่วงสั้น ๆ ของชีวิตที่แสนสั้น เราควรจะขอบใจเขา ที่เขาสอนให้เราได้รู้จักกับความเจ็บปวด ที่เขาทำให้เราต้องมีน้ำตา ที่เขาทิ้งเราไปมีคนอื่น เราควรจะขอบใจเขา ที่ทำให้เราได้หันกลับมามองและรักตัวเองมากขึ้นใส่ใจตัวเองมากขึ้น เราควรจะขอบใจเขาเมื่อเขาเอ่ยคำขอโทษ เพื่อให้เราได้รู้จักกับการให้อภัย เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
16 พฤศจิกายน 2552 22:45 น. - comment id 1065598
สวัสดีค่ะ พี่สาว นรสิริ การที่คนคนหนึ่ง..เขาทิ้งเราไปหาอีกคนหนึ่ง ...ไม่อยากให้เสียใจนาน..กับคนที่เขาเลิกรักเรา เราเพียงแค่สูญเสียคนที่ไม่ซื่อสัตย์ ไม่จริงใจ ไม่รักเรา...ดังนั้นเราไม่ควรเสียใจนาน..และมากเกินไป..แต่เขาสิ..ควรเสียใจ..เพราะเขาได้สูญเสียเรา..ซึ่งรักและภักดีกับเขา.. ดังนั้น..เราต้องรักตังเองให้มากๆๆ เขาไม่ใช่คนสำคัญ..เลย
17 พฤศจิกายน 2552 02:14 น. - comment id 1065637
พี่สาวคะ ปรางอ่านบทกลอนบทนี้ สามรอบ... หากจะถามว่าสายไปไหม หากเป็นปราง ไม่สายค่ะ แต่บ่ายไปแล้ว เวลามันล่วงเลยมาแล้วค่ะ ตอนที่เราเสียใจ เราอ้อนวอนเค้า แต่เค้าเย้ยหยันเรา บอกให้เราทำใจรับให้ได้ ตัวเราเหมือนกับคนที่ว่ายน้ำไม่เป็น จมอยู่ในคลื่นลม พายุ ตะเกียกตะกายแทบตาย แล้วกลับมาเพื่อขออภัย อภัยให้สิคะ แต่...ไม่มีวันที่จะกลับมาอยู่ร่วมกันอีก คงเป็นคนที่พูดคุยกันได้ บทกลอนเหมือนกับว่า เราทำใจได้แล้ว หน้าตาสดใส มีความสุขกับชีวิตประจำวัน ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องคอย ไม่ต้องกังวลอีกต่อไป ในความคิดเห็นของปราง อาจจะดูปิดกั้นนะคะ แต่ความเจ็บปวดที่ปรางเคยได้รับ กับความเจ็บปวดของพี่สาวบางคน มันสอนให้จิตใจของปรางแกร่งค่ะ หากเป็นปราง อาจจะต้องขอบคุณเขาเสียด้วยซ้ำไป เพราะหากเขาไม่สอนบทเรียนชีวิตอันเจ็บปวดให้ เราก็ไม่รักตัวเอง ไม่แข็งแกร่ง ไม่ได้พบเจอโลกภายนอก และอาจจะไม่ได้เจอ พี่สาวคนนี้ พี่นรศิริ นะคะ ด้วยรักค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 07:26 น. - comment id 1065661
เมื่อเขาสลัดทิ้ง จงทำนิ่งอย่าแยแส ไม่ร้องหรืองอแง มิเหลียวแลแคร์อะไร
อิอิ สวยเลือกได้ค่พี่สาว
17 พฤศจิกายน 2552 07:45 น. - comment id 1065670
สวัสดีค่ะเอื้อย หากยังฮักยังแพงกันคือเก่า หล่าว่าเพิ่นคือสิหลูโตนมากกว่าซ้ำเติมจ้า หล่ายังบ่เคยทิ่มไผและบ่มีไผทิ่มจ้าเอื้อย เพราะว่าหล่าบ่มีไผ ไคแหน่จ้า เอื้ยรักษาสุขภาพกายสุขภาพใจนะคะ
17 พฤศจิกายน 2552 07:56 น. - comment id 1065676
หวัดดี ครับ โอ้โฮ ผมเพิ่งโพสบันทึกลับลง ในเรื่องสั้นครับ อยากให้คุณได้อ่าน เราอย่าพูดถึงเรื่องความจริงที่แสนเจ็บปวดนี้ได้ไหม ขอให้ผ่านไปเถอะ นะ ไม่อยากเขียนกลอนแล้วหละ เศร้าจังเลย
17 พฤศจิกายน 2552 09:23 น. - comment id 1065709
ยอมเจ็บปวดหัวใจถ้าไร้รัก เขาไม่อยากอยู่แล้ว ปล่อยเถิดฝัน ได้แต่ตัว หัวใจ แม้นไม่รักกัน ก็ปล่อยให้ไปจากฉัน แม้นเจ็บนั้น...เจียนตาย
17 พฤศจิกายน 2552 09:48 น. - comment id 1065720
หากเป็นนิระนา***** นิระนาให้อภัยค่ะ แต่การจะกลับมาเหมือนเดิม ความรู้สึกที่ดีๆ อย่างวันวาน คงไม่มีให้อีก แบบว่านิระนาเป็นคนเจ็บแล้วจำค่ะ การที่เขาทิ้งเราไปมีคนอื่น(ที่ดีกว่าหรือไม่ดีกว่า) นั่นคือเขาตัดเราไปจากใจแล้ว(ที่รู้สึก) แล้วพอวันนึงโดนคนอื่นทิ้ง หากว่าตัวเขาสำนึกผิดรับรู้ถึงความรู้สึกที่เคยทำกับเราในครั้งนั้น นิระนาก็ดีใจด้วย ที่เขารู้ผิดชอบ นึกถึงความรู้สึกของเรา ก็ขอบคุณ แต่นิระนา คงไม่กลับไปรักกันกับเขาอีกแน่นอนค่ะ นิระนาจะต้องได้พบเจอกับคนที่ดีกว่าเขา.... เหมือนที่เขาคิดว่าคนอื่นดีกว่านิระนาไงค่ะ แค่นี้ล่ะค่ะ จากความรู้สึกของคนที่เคยถูกทิ้ง
17 พฤศจิกายน 2552 10:06 น. - comment id 1065735
อ่านแล้วจะร้องไห้เลยค่ะพี่นงค์ มันโดน โดนอ่ะนะ สายไปไม๊ คงสายไปถ้ามีใครมีครอบครัว เฮ้อ...พูดยากจังเลยเนาะ ระหว่างเรื่องของหัวใจ กับเรื่องของความรับผิดชอบ
17 พฤศจิกายน 2552 10:31 น. - comment id 1065746
ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ มันไม่สายไปหรอกค่ะ ขอโทษเถิดถ้ารู้สึกอยากขอโทษ อภัยเถิดหากรู้สึกให้อภัย เป็นกำลังใจให้ค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 10:34 น. - comment id 1065748
สายไปมากเลย...
17 พฤศจิกายน 2552 15:59 น. - comment id 1065922
จาก คห.15 คุณอาขา น้องมดขอโทษค่ะ พิมพ์ชื่อคุณอาผิด ให้อภัยน้องมดด้วยนะคะ อิอิอิ อายจัง
17 พฤศจิกายน 2552 19:51 น. - comment id 1065997
สายไปไหม ถ้าเรายังรักเขาอยู่ ก็คงไม่สายสำหรับการให้อภัย เพราะเขาเป็นพ่อของลูก การที่เขาทิ้งเราไปมีใหม่ เพราะคนใหม่สดใสกว่า สาวกว่า สวยกว่า เท่านั้นหรือ คิดว่าอายุเป็นเพียงตัวเลขค่ะ ถ้าเราทำตัวให้สดใส น่ามอง หกสิบก็ไม่มีทางแก่ ถ้าเราพูดเพราะเอาใจเก่ง เด็กกว่าก็สู้ไม่ได้ ถ้าเราปรนนิบัติเป็นทั้งยามกินยามนอน เราเป็นภรรยา มีสิทธิในตัวเขาทั้งนิตินัย และ พฤตินัย เราต้องทำตัวอย่าให้แพ้คนอื่น ให้เขามองเราดีกว่าสาวอื่น เลี้ยงลูกให้ดี ทำงานดี คิดว่าการที่เขาสำนึกได้นั้น เป็นโอกาสดีที่ลูกจะได้กลับมามีครอบครัวพร้อมหน้า อย่าโกรธนะคะ ถ้าอนงค์นางแสดงความคิดเห็นแบบนี้ เป็นความเห็นส่วนตัวค่ะ อนงค์นางชอบให้โอกาสทั้งตัวเราและคนอื่น เพราะมันทำให้ใจมีความสุข ไม่ชอบเกลียด อาฆาตใครไปตลอดชีวิต มันเป็นไฟที่เผาใจตัวเราเอง ทำให้เรามองโลกในแง่ร้ายอยู่ร่ำไป เคียดแค้น ไม่จบ ขอโกรธใครไม่เกินสามวัน จบค่ะ ปรับปรุงตัวเราให้มีลุคใหม่ ดูแลผิวพรรณ หน้าผมให้น่ามอง แต่งตัวงามตามกาละเทศะ อย่าทำแต่งานหนัก ตากแดดหน้าดำ อย่างเดียว ลองทำตัวแบบบ้านเล็กที่เอาใจสามีเก่งๆซิคะ เมื่อเขากลับมาหาแล้ว อย่ายอมให้ใครมาแย่งไปอีก เราต้องดีที่สุดสำหรับเขาค่ะ ถ้าเรายังรักเขาอยู่นะคะ ถ้าตัดเรื่องโลกได้ จะไปบวช เป็นอีกกรณีค่ะ แต่อนงค์นางคงยังตัดไม่ได้ แค่ถือศีลห้าของฆราวาสก็พอแล้วค่ะ ไม่ถึงกับต้องถือศีลแปด ึขอให้โชคดีนะคะ คิดถึงลูกมากกว่าตัวเอง ลูกต้องการพ่อ ต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์ค่ะ อย่าเอาความแค้นของเรามาตัดสินคนที่เราเคยรัก ทุกคนมีโอกาสทำผิดได้เสมอ ถ้าสำนึกได้ ก็อภัยได้ค่ะ ถ้าไม่สำนึก ก็ทางใครทางมัน
17 พฤศจิกายน 2552 20:06 น. - comment id 1066003
ขออนุญาตทำความเข้าใจหน่อยนะคะเจ้าลูกชายนั่งหัวร่องอหงายอยู่ข้างๆสะใจในบทกลอนแม่ ต้องขออภัยทุกท่านนะคะมันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกค่ะ
17 พฤศจิกายน 2552 20:11 น. - comment id 1066007
ขอขอบคุณ น้องมณีจันทร์ น้องแบม คุณรุ่ง น้องกิตติกานต์ คุณสุริยันต์ น้องอ้อ น้องปราง น้องทราย น้องหล่า คุณสุรศรี คุณน้ำตาล(หวาน) คุรนิระนา หลานมด คุณก้าวที่...กล้า คุณกุ้งหนามแดง ขอบคุณทุกท่านมากนะคะ
20 พฤศจิกายน 2552 21:24 น. - comment id 1066346
นี่เป็นเรื่องจริงจะให้เจ้าตัวเขาได้รับรู้ความรู้สึกของคนอื่นต่อพฤติกรรมนั้น ---------------------------------------------- ขออนุญาตทำความเข้าใจหน่อยนะคะเจ้าลูกชายนั่งหัวร่องอหงายอยู่ข้างๆสะใจในบทกลอนแม่ ต้องขออภัยทุกท่านนะคะมันไม่ใช่เรื่องจริงหรอก ------------------------------------------------- สับสนกับท่านมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
