คำว่ารักเป็นสิ่งที่แสนเข็ญ เกินจำเป็นที่คนหนึ่งจะรับไหว แต่เมื่อได้พบแล้วจึงเข้าใจ ว่าทำไมถึงเฝ้าคอยไขว่คว้ามัน ได้พบเธอก็เหมือนเจอสิ่งที่ฝัน สบตากันนำพาความเหงาหาย ได้คู่เคียงใกล้ทำความหนาวคลาย อ้างว้างกลายเป็นความอุ่นหัวใจ ทำไมล่ะที่เป็นเธอคนนี้ คนที่ดีอ่อนหวานสวยสดใส บอกไม่ได้เป็นเรื่องของหัวใจ ที่ทำได้ก็เพียงบอกรักเธอ รักเหมือนดังลูกอมขนมหวาน ดั่งน้ำตาลทรายขาวบริสุทธิ์ใส ช่วยแต่งเติมความหวานให้หัวใจ สองดวงได้ชิดใกล้ความผูกพัน หากเธอเป็นน้ำตาลอันหวานหอม ฉันจะยอมเป็นกาแฟแม้ทนขม รอเพียงเธอช่วยเติมแต่งรสกล่อมกลม เปลี่ยนความขมเป็นความหวานมอบแด่เธอ แต่กาแฟถ้วยนี้ยังว่างเปล่า เพียงความเหงามาเติมซึ่งความขม ยังรอคอยน้ำตาลก้อนกลมๆ เปลี่ยนความขมเป็นกลมกล่อมด้วยใจเธอ
17 พฤศจิกายน 2552 21:36 น. - comment id 973505
สวัสดี..มาเป็นกะ..ลัง..จัย..ให้...ค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 15:48 น. - comment id 1065331
เรียนจบเอก ภาษาไทยมาเหรอคะนี่ แต่งกลอนเพราะดีค่ะ สู้ๆนะคะ
17 พฤศจิกายน 2552 17:07 น. - comment id 1065936
เปลี่ยนความขมเป็นกลมกล่อมด้วยใจเธอ ชอบคำนี้จังค่ะ อิอิอิ