รอวันใหม่ ไล่วันหม่นให้คนรอ (กลอนสุภาพ)
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
เธอเงียบหายไปในเงียบของกลางคืน
สุดจะฝืนกลั้นน้ำตาคราใจหวั่น
คิดถึงคราครั้งเราคู่อยู่ใกล้กัน
เธอเงียบพลัน ใจเจ็บจุกทุกครั้งคราว
คืนนี้ตีสอง ..มองฟ้ามืด
เชียบเย็นชืด จืดเย็นชาเกินกว่ากล่าว
น้ำตาไหล ไหลรินหลั่งลงพรั่งพราว
วอนยามเช้า ให้มาถึงเร็วกว่านี้
อยากให้เช้ามาถึงนี่ นาทีหน้า
เพื่อฉายแสงแรงจ้า จ้าใจนี่
เรืองขับไล่ความเหงาหม่นท้นฤดี
ก่อนนาที ที่น้ำตาบ่าท่วมใจ
เธอไม่มา.. เธอไม่มา.. น้ำตาหยด
คนคอยอด อดทนรอ ใจท้อไหม้
น้ำตาหยด เหมือนกรดกัด ใจไหม้ไฟ
รอวันใหม่ ไล่วันหม่นให้คนรอ