~ โคลงขำขำ R ~ เตาปิ้งบาบีคิว ~

พจน์รำพัน

.
~ โคลงขำขำ R ~ เตาปิ้งบาบีคิว ~
( โคลงขำขำ ๓ )

.. สิบหกปีผ่านคุ้น ........... ความหลัง
ทั้งรักและทั้งชัง ............... ชื่นพร้อม
บ่ายวันหนึ่งเมื่อยัง ............ เย็นร่ม
ทั้งคู่ผัวเมียด้อม ............... ดุ่มด้นแต่งสวน
.. นวลแม่มัวแต่ก้ม ........... เก็บของ
ตาพ่อปากคะนอง ............. นึกสะดิ้ง
"เธออ้วนอวบเป็นกอง ........ ก้นแบะ
จนใหญ่เท่าเตาปิ้ง ............. นั่นแล้วเห็นไหม"
.. พูดไปนึกนึกต้อง ........... พิสูจน์กัน
หยิบกิ่งไม้หนึ่งอัน ............. แอบข้าง
วัดขอบปากเตายัน ............ อย่างเหมาะ
แล้ววัดก้นเมียบ้าง ............. แบบผู้คะนอง
.. "เห็นมั้ยมองแล้วว่า ....... พอดี 
ต้องเชื่อตาผมซี ................ ช่างไม้"
นวลแม่สั่นหน้าสี ............... แสดสด
นึกโกรธจำเอาไว้ .............. ว่ารู้ดีกัน
.. หันขวับเดินกลับบ้าน ...... บูดไป
ปล่อยพ่อปากตะไกร ........... เก็บหญ้า
งอนไม่พูดอะไร ................. เลยอีก
แต่บ่ายยันค่ำอ้า ................. เอ่ยไร้สักคำ
.. คืนค่ำยามอยู่ห้อง ........... หอเคียง
ตาพ่อโอบอิงเอียง ............. อ่อนช้อย
"ไงจ๊ะ" พูดทำเสียง ......... สวาทฉ่ำ
"มีอะไรสักน้อย ................. หน่อยมั้ยทูนหัว"
.. หล่อนพลิกตัวหดห้วน .... หันหลัง
นอนนิ่งเย็นชายัง ............... ขุ่นข้อง
ตาพ่อแหย่เย้าดัง ............... เด็กหนุ่ม
"เป็นอะไรจ๊ะน้อง .............. นั่นนั้นไหมหนอ"
.. ตาพ่อคึกคักเร้า ............. รัญจวน
นวลแม่งอนสงวน ............. งดพริ้ง
"คุณคิดว่าคุ้มควร.............. คะ?ที่
จะเปิดเตาใหญ่ปิ้ง ............ กรอกจ้อยกระจิ๋วหลิว"