วันนี้...ฉันไม่มีคำตอบให้ เพราะว่ายังไม่ได้ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น จะอยู่หรือไป สุดท้าย...คือความเงียบงัน ที่ใช้พูดแทนความผูกพัน...ว่ามันเป็นเช่นไร ฉันอาจจะยังรักเธออยู่ แต่ก็คงไม่มีใครรู้...ว่ายาวนานแค่ไหน พรุ่งนี้...ฉันอาจบอกลาเธอไป จึงอยากให้เธอทำใจ...ในความไม่แน่นอน วันหนึ่ง...ฉันคงมีคำตอบให้ หากวันนั้น...เธอไม่คิดเปลี่ยนใจไปเสียก่อน การรอคอยใครสักคนอาจเงียบเหงา...ร้าวรอน แต่สุดท้าย....ผลสะท้อน....ก็-คุ้มค่า-พอ
11 ตุลาคม 2552 08:29 น. - comment id 1050114
เป็นคำตอบที่ทรมาณจิตใจสิ้นดี
11 ตุลาคม 2552 09:38 น. - comment id 1050129
*นี่น่ะหรือคือคำพร่ำว่าชอบ เป็นคำตอบตอนเธอเจอคนใหม่ ทางสองเราร่วมเดินเพลินหัวใจ ไม่เหลือไว้ให้เดิน...เก้อเขินจัง
11 ตุลาคม 2552 11:53 น. - comment id 1050154
สู้ๆๆอย่าท้อน๊าคนจ๋วย
11 ตุลาคม 2552 13:27 น. - comment id 1050211
นี่หรือคือคำตอบวงศ์ตะวัน ทำให้ฉันหลงเพ้อละเมอหา หากยังรักกันอยู่ดูแววตา จะบอกว่าเนื้อเย็นเป็นคำตอบ......สุดท้าย
11 ตุลาคม 2552 19:33 น. - comment id 1050304
นี่คิอคำตอบมามอบให้ คงมิใช่สุดท้ายที่หมายมั่น หวังเศษเยื่อเอื้อใจมอบให้กัน คงมิไกลเกินฝันที่ฉันรอ. ขอแจมด้วยนะคะ
11 ตุลาคม 2552 20:49 น. - comment id 1050331
คำตอบอาจมีบางคนรอคอย แต่บางครัเงมันก็ไม่จำเป็นเสมอไปที่ต้องพูด เพราะการกระทำ สำคัญมากกว่าจริงไหมค่ะ เข้ามาเยี่ยมเยียน