คือกระปิ๋นออมสุขกระปุกนี้ กระปุกที่สองเราเฝ้าหยอดเหรียญ แม้ตรากตรำลำบากยังพากเพียร หมั่นแวะเวียนหยอดรักรู้จักออม ทุกเหรียญเติมรู้สึกอันลึกซึ้ง ความรักซึ่งสองเราเฝ้าหล่อหลอม เศรษฐกิจล่มจมต้องตรมตรอม แต่ยังพร้อมเชิดหน้าร่วมฝ่าฟัน มือนิ่มหยอดทีละนิดลิขิตรัก อุปสรรคอย่างไรไม่ไหวหวั่น มือกร้านช่วยออมสุขอยู่ทุกวัน เติมเต็มความตื้นตันผูกพันใจ หวังกระปิ๋นออมสุขกระปุกน้อย ช่วยเรียงร้อยสัมพันธ์อันยิ่งใหญ่ กรุ๊งกริ๊งเสียงเหรียญเน้นความเป็นไป ความรักแห่งยุคสมัยในวันนี้ หยาดเหงื่อแห่งแรงงานสานความสุข นับกระปุกรักไว้ให้ถ้วนถี่ อดออมเป็นนิสัยไว้แหละดี เพื่อจะมีอนาคตที่งดงาม ทุกน้ำตาทุกข์ล้วนเชิญชวนประหยัด จะเร่งรัดตรึกตรองอย่ามองข้าม ความจนที่โหมรุกเร่งคุกคาม บอกนิยามโลกย้ำเป็นธรรมดา ภาพกระปิ๋นออมสุขกระปุกนี้ คือสัมพันธ์รักที่มากมีค่า ยิ่งต่อสู้มรสุมรุมเร้ามา ยิ่งลึกซึ้งตรึงตราคำว่ารัก
29 มิถุนายน 2552 12:03 น. - comment id 1007487
แวะมาอ่านกลอนน่ารักค่ะ พี่สบายดีหรือเปล่า
29 มิถุนายน 2552 12:06 น. - comment id 1007493
สบายดีครับ แล้วน้องล่ะ ไม่ได้คุยกันเสียนาน เป็นอย่างไรบ้าง
29 มิถุนายน 2552 12:18 น. - comment id 1007502
อ้อมสบายดีค่ะ เรื่อยๆ ดีใจที่เจอพี่นะค่ะ นานจังกว่าพี่จะมีกลอนดีๆมาให้อ่าน
29 มิถุนายน 2552 19:29 น. - comment id 1007748
รักแบบแนวปรัชญาให้ข้อคิดดีนักแล ผมก็ทำคล้ายๆ กันแหละครับ หยอดรักลงกระปุก แต่มีหลายกระปุกเหลือเกิน หยอดไม่ค่อยทันอ่ะครรับ ทำไงดี อิอิ
29 มิถุนายน 2552 20:11 น. - comment id 1007793
สวัสดีค่ะ คุณ เชษฐภัทร วิสัยจร นานๆได้อ่านงานคุณ งดงามจังค่ะ เหมือนกับจะทำอะไร ค่อยทำทีละเล็กละน้อย นำงานมาแบ่งปันให้อ่านบ่อยๆสิค่ะ ขอให้คุณมีแต่ความสุขสมหวังค่ะ