...๑... น้ำตาตก อกเต็มตื้น สะอื้นสะอึก หลั่งท่วมท้น ล้นรู้สึก สะอึกสะอื้น ไม่ริรู้มิสู้ฝันทุกวันคืน กลัวรอยขื่นจะเข้าข่มถมอารมณ์ ..๒... เหตุเพราะเจอคำเธอตัดสลัดรัก กลายเป็นคนอกหักเพราะรักขม โลกที่เคยสวยใส ไม่ภิรมณ์ อกไหม้ตรม ให้ขมขื่นสะอื้นใจ ...๓... น้ำในอกตกต้องนองรู้สึก ในคืนหนาวคราวดึกรู้สึกไหม เสียงสะอื้น ระรื้นริน จากถิ่นใด นั้นหละเสียงร่ำไห้ใจชายครวญ ...๔... ปวดเจ็บนักรักเอ๋ยไม่เคยคิด จะได้มาแนบสนิทจิตปั่นป่วน ป่วนคะนึงที่อืออึ้งอยู่อึงอวล จึงเขียนกลอนทบทวนยามป่วนใจ ...๕... อารมณ์เอ๋ยโอ้ว่าอารมณ์โศก เหมือนว่าโลกทั้งโลกมาหลับไหล น้ำตาเอ๋ยไม่เคยเอ่ยเผยความนัย เหตุไฉนมาไหลช้ำเพราะคำคุณ ...๖... เขียนนิราศรักร้างลาน้ำตาไหล ล้นจากนัยดวงหทัยละไมอุ่น ได้แต่วอนไหว้ว่าฟ้าจงการุณ ขอผมคิดลืมคุณได้สักครา ...๗... เมื่อความรักร้างลาน้ำตาร่วง เสมือนชิดสนิทบ่วงสิเน่หา จากวันนั้นจนวันนี้หลายวันลา แต่ไยความทรมาน์ ยังว้าใจ ...๘... ทั้งที่ใจยับเยินเกินเสียแล้ว แต่ยามคิดถึงพิมพ์แก้วยังหวั่นไหว ทั้งที่กายสัมพันธ์ผันไปไกล แต่ทำไมหัวใจไม่ลืมคุณ ...๙... โอ้รักเอ๋ยเคยรักสลักแน่ โอ้ดวงแดเคยแน่นักรักเคยอุ่น โอ้พิมพ์เอ๋ยเคยแนบแอบอกคุณ ไม่มีแล้วไอละมุนเคยกรุ่นจำ ...๑๐... น้ำในตาหลั่งมาไม่รู้ดอก.. ว่ารินออกมาบอกความชอกช้ำ.. โอ้หัวใจ เจ็บแล้ว ไยไม่จำ.. หรือริยำ อยากจำ แต่ทำลืม "สมน้ำหน้า ไม่จำ ซ้ำไม่ลืม" ......................................... สังฆยนา : ๑๘.๓๖ พระจันทร์ที่ ๒๒ มิถุนาย์ ๕๒ / แทนคุณแทนไท
แทนคุณแทนไท 22 มิ.ย. 2552 18:37 น. - ID 126997 
1920
12
0
22 มิถุนายน 2552 18:44 น. - comment id 1003757
นับได้ ๔ สะอื้น...ดูแล้วคงเศร้าหนัก นั่นแระ....ผลของการบอกแล้วไม่เจื้อกัน
22 มิถุนายน 2552 19:15 น. - comment id 1003772
.......รำพึงรำพันไรกันน๊า.....
22 มิถุนายน 2552 20:03 น. - comment id 1003821
สวัสดีค่ะ พี่แทนไท น้ำตาไม่ตก แก้มก็เปียกสิค่ะ อิ อิ อิ ก็เขียนเศร้านัก เขียนหวานๆมาให้อ่านบ้างสิค่ะ ว่าแต่ภาพสวยจัง ขอให้มีแต่ความสุขค่ะพี่แทนไท
22 มิถุนายน 2552 21:44 น. - comment id 1003937
...อารมณ์เศร้าจัง.....น้องแทน.. ใครทำให้เศร้าหนอ......ชอบคำนี้มากค่ะ...ไม่จำ..ซ้ำไม่ลืม...โดนใจตัวเองจริงๆ...
22 มิถุนายน 2552 21:54 น. - comment id 1003945
ผ่านมาอ่านคำค่ะ...
22 มิถุนายน 2552 21:59 น. - comment id 1003948
คนอกหักรักล่มจมความเศร้า ใจเหงาเหงาถูกทิ้งหญิงไม่สน แสนสงสารชายคนนี้ที่ทุกข์ทน จะหลุดพ้นได้อย่างไรใครช่วยที
23 มิถุนายน 2552 09:08 น. - comment id 1004032
โห ... สะอึกสะอื้น ได้ปานนี้เลย ...
23 มิถุนายน 2552 10:08 น. - comment id 1004070
อืม แล้วก็ได้รู้นะคะว่ายังพอเจ็บเป็นอยู่ อิอิ เศร้าจังเลยนะคะ อย่าสะอื้นนานนะคะ
23 มิถุนายน 2552 11:08 น. - comment id 1004092
นี่ค่ะ ผ้าเช็ดหน้า ซับน้ำตาซะ อย่าสะอื้นนานนักเดี๋ยวไม่สบาย อิอิ **ไม่ต้องพูดซักคำฉันคิดว่าเธอก็รู้ ว่าหัวใจที่เต้นอยู่ รักเธอมากมายแค่ไหน ไม่อยากย้ำว่าคิดถึงเพียงเธอทุกลมหายใจ แค่ฉันลืมเธอไม่ได้แม้ยามหลับฝัน** เพลงโปรดนะเนี่ย เพลงนี้ง่ะ
23 มิถุนายน 2552 11:36 น. - comment id 1004108
รักนั่นหรือคือโซ่ตรวน ทุกกระบวนรัดร้อยไม่ปล่อยไปไหน ทั้งภพนี้ภาพหน้าลากพาไป ตราบสิ้นชีพสิ้นใจก็ยังรัด ไม่รู้จริงเท้จแค่ไหนเนาะครับ ผมเองไม่เคยโดนพิษดอกรักเลยไม่รู้สึกรู้สึกกับความทรมานสักเท่าไหร่ แต่เข้าใจว่าคงจะร้ายแรงนักครับ สบายดีนะครับ
23 มิถุนายน 2552 11:53 น. - comment id 1004115
อยากจะลืมแต่กลับจำจึงช้ำหนัก รอยอารมณ์จากความรักจำหลักฝืน รอยอาลัยระทมย้ำซ้ำกล้ำกลืน ขมไข้ขื่นสะอื้นอกวิตกใจ ในความเศร้านี่มันช่างติดตาตรึงใจดีจังนะคะ
23 มิถุนายน 2552 12:53 น. - comment id 1004149
ฤดูกาลของคุณ.. ยาวไกลเกินไปแล้วนะ../
23 มิถุนายน 2552 15:28 น. - comment id 1004203
อดีตรักอาจเจ็บช้ำมากมาย แต่เราก็ต้องอยู่เพื่อตัวเราค่ะ ความเหงาคงอยู่ได้ไม่นานค่ะ เศร้าจังค่ะ....
23 มิถุนายน 2552 16:53 น. - comment id 1004272
อ่านแล้วพลอยเศร้าไปด้วยค่ะ...
23 มิถุนายน 2552 17:48 น. - comment id 1004331
อะแฮ่ม...... มิมีไรจะกล่าว
23 มิถุนายน 2552 18:11 น. - comment id 1004347
ช่วงนี้ "อิน" กับกลอนเศร้าๆแฮะ... หงอยตามไปด้วยเลย
23 มิถุนายน 2552 19:02 น. - comment id 1004360
ส่งน้ำตามากลบลบน้ำเก่า ใจของเจ้าจักสุขหรือไม่หวา อันความรักรักแล้วย่อมทรมา แต่ดีกว่าไม่รู้รักนักเลงกลอน (แวะมาสวัสดีค่ะ)
23 มิถุนายน 2552 20:43 น. - comment id 1004399
24 มิถุนายน 2552 09:10 น. - comment id 1004578
สวัสดีค่ะ ไม่ต้องพูดสักคำ ฉันคิดว่าเธอก็รู้ ว่าหัวใจที่เต้นอยู่รักเธอมากมายแค่ไหน? ฟังแล้วคิดถึงใครคนหนึ่งจังค่ะ
5 สิงหาคม 2552 17:08 น. - comment id 1023593
เสียงหัวใจวันนี้ช่างเงียบเหงา ไม่มีเงาของเธอเผลอใจหา ใจร้าวรอนอ่อนไหวในอุรา เพียงน้ำตาไหลหลั่งหวังพังพลัน นับแต่นี้จำต้องทนอีกนานไหม หรือต้องทนจนสิ้นใจไปกับฝัน หลบผู้คนไม่กล้าอยู่สู้ตะวัน มองแสงจันทร์หมองหม่นจนวางวาย อยู่ที่ไหนกันหนอรอเธอกลับ ก่อนที่ใจจะลาลับดับสลาย หรือจะรอนอนสิ้นลมจมความตาย คนไร้ค่าไร้ความหมายพ่ายทุกทาง เสียงหายใจแผ่วบางร้างความหวัง ตกอยู่ในภวังค์ความเหินห่าง เจ็บเอ๋ยเจ็บรักล่มจมอับปาง สิ้นทุกอย่างเงียบงัน..วันไร้เธอ ณ.ขอบฟ้ามีน้ำตาคนไหลริน หวังบางใครจะยลยินอยู่เสมอ ได้แต่ฟังเสียงหัวใจคอยละเมอ วันไร้เธอ..ไร้หัวใจ..ไร้ฝันเอย.. ดอกแก้ว & ดอกโมก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
