ราตรีนี้แสงจันทร์นวลกระจ่าง ทอสว่างเสน่หาน่าหลงใหล มองดวงพิศชวนหลงเคลิบเคลิ้มไป ราวอยู่ในภวังค์ฝันห้วงนิทรา อ่อนโยนแฝงนุ่มนวลดุจดังแพรไหม อ่อนหวานเย้าหัวใจคนึงหา อ่อนโหยโรยแรงเมื่อร้างรัตติกาล์ ผ่านเวลากี่เดือนปีที่ย้อนคืน บุหลันยามราตรีเหลืองสดใส อัญมณีใดเลอเลิศหรือเทียมเท่า แต่เมฆหมอกเลื่อนคล้อยคอยบังเงา ชวนให้เศร้าอกตรม โอ้จันทร์งาม