หงส์กับกาดอกฟ้ากับหมาวัด ที่วางจัดวัดค่าไว้ในความต่าง ใช้แบ่งพรรคหักหาญคนให้พ้นทาง ใช้แบ่งข้างสร้างขั้นในชั้นชน เพียงเงินทองของมีค่าพายึดถือ ความใสซื่อถือรูปกายหมายฉ้อฉล เกียรติยศปดชื่อคือตัวตน เหตุและผลคนวัดว่าราคากัน มีหลายคนไม้พ้นเคราะห์เพราะเหตุนี้ เซ่นชีวีเพื่อกฎกำหนดกั้น บางคนจมถมทุกข์ท้อต่อชีวัน ถูกขีดขั้นปั้นปรุงสร้างทางสังคม องค์พระพุทธวิสุทธ์ศรีวจีถ้อย ตรัสให้ปล่อยรอยถือมั่นอันสร้างสม สิ้นวรรณะอคติลิขิตพรหม จิตอย่าจมถมกิเลศเหตุความลวง ค่าแห่งสัจวัดด้วยใจใช่แผ่นเปลือก ไม่กลิ้งเลือกเมือกแห่งชั่วตัวก้าวล่วง ดำรงทางอย่างองค์พุทธพิสุทธิ์ดวง ธรรมโชติช่วงในดวงใจใฝ่กรรมดี หงส์หรือกาดอกฟ้าหมาวัดหนอ หากดีพอก็มีค่ามีราศี หากคิดชั่วใจมัวเมาเขลาชีวี ก็คงหนีไม่พ้นกรรมที่ทำมา
9 มิถุนายน 2552 11:46 น. - comment id 997144
ใช้ใจดู.. ..จะดีกว่า.. ..ดูที่เปลือกกาย.. ..
9 มิถุนายน 2552 12:20 น. - comment id 997168
ไม่ควรวัดอะไรจากภายนอกใช่มั้ยคะ เห็นด้วยจริงๆค่ะ หลายๆสิ่งหลายๆอย่างต้องดูกันไปนานๆ วัดกันที่ความดีดีกว่าที่รูปลักษณ์ภายนอก กลอนเพราะและสะท้อนแง่คิดดีมากเลยค่ะ
9 มิถุนายน 2552 14:18 น. - comment id 997203
[บางครั้งสิ่งที่รู้และเห็นอาจไม่ใช่เสมอไปต้องดูที่ใจใช่มัยค่ะ ชอบค่ะกลอนดีมากขอเป็นกำลังใจให้น่ะ
9 มิถุนายน 2552 21:50 น. - comment id 997363
สวัสดีค่ะ บางครั้ง บางคราว บางสิ่ง เหมือนต้องเป็นไป...