ล่องรอนแรมลอยเคว้งคว้างกลางหมู่ไม้ ซ่อนหัวใจสิ้นสลายลับสายฝน ดังศรเหน็บทิ่มเจ็บเนื้อเหลือจะทน ซ่อนตัวตนใกล้จะตายลับหายไป ดุจนกน้อยลอยเคว้งคว้างกลางถิ่นที่ มือเธอนี้เคยหอมกรุ่นอบอุ่นไหว แล้ววันนี้ใยทำร้ายทั้งหายใจ อยู่ยิ่งไร้ใจสิ้นร้างอย่างร้าวรอน ดังนกเจ็บหนาวยิ่งเหน็บเจ็บยิ่งนัก สิ้นศรรักร้าวสลายรายรอบหลอน ดั่งนกน้อยร้อยอาลัยใจเว้าวอน ควงคันศรต้องคำสาปคราบน้ำตา เมื่อสายฝนสิ้นสลายพรายหยาดน้ำ คอยรุ้งงามลบภาพร้ายผ่อนคลายผวา รอฟ้ารุ่งตะวันรอนถอนมายา วันพรุ่งนี้ย่อมดีกว่า...โหยหาเธอ
กระบี่ใบไม้ 1 มิ.ย. 2552 22:06 น. - ID 126391 
1779
1
0
2 มิถุนายน 2552 16:07 น. - comment id 993828
บินต่อไปเถิดหนาเจ้านกน้อย ความฝันร้อยเรียงทางอยู่ข้างหน้า ร้องไห้ใยให้หน้าอาบคราบน้ำตา ไปเถิดหนาเกาะรุ้งงาม...ข้ามวันคืน ....กลอนไพเราะจับใจค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
