ขอนไม้ผุลุถึงฝังเมื่อครั้งสาย เปื่อยสลายกลายเป็นซากยากคืนขอน ทรายทับถมให้จมพื้นคลื่นบันทอน ยากจะถอนจรจากไกลไปตามทาง จะมีใครมาใส่ใจไม้ผุพัง สิ่งมุ่งหวังตั้งใจหากลับลาห่าง ความต้องหารผ่านอดีตขีดให้สร้าง กลับทิ้งขว้างอย่างไร้ค่าไร้ราคา เมื่อไม่รักไยเฝ้าให้เราหวัง แค่ปากพลั้งช่างโง่เง่าเขลาหนักหนา เป็นคำลวงยากทวงถามตามสัญญา ที่ผ่านมาค่าแค่เพื่อนเตือนคำลวง หลอกให้รักแล้วหักอกตกน้ำตา หลอกใช้ค่าศรัทธารักชักใจพ่วง หลอกให้หลงประสงค์ใฝ่ให้เราห่วง ท้ายมาลวงร่วงหล่นรินกินน้ำตา ไม้เปื่อยเน่าเขาหลอกใช้แล้วไกลจาก เขาใช้ปากฝากคำหวานผ่านชิวหา ให้ความหวังตั้งเงื่อนไขในสัญญา สมปรารถนาก็ลาหนีตีหน้าตาย
1064
1
0
23 พฤษภาคม 2552 16:53 น. - comment id 988988
จะไปได้..แค่ไหนหนอ.. ..แค่ไม้ที่ผุ....ผุ...
23 พฤษภาคม 2552 16:55 น. - comment id 988989
คงพอมีประโชน์อยู่บ้างนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
