แหงนหน้ามองฟ้า เห็นเพียงรอยเหว่ว้าตรงเมฆสีอ่อน ถอนหายใจล้มตัวลงนอน ให้ผืนหญ้าทอดถอนความเดียวดาย ความรักหยดหนึ่งจากดวงตา ไหลรินออกมาอย่างไร้ความหมาย ความอบอุ่นในใจกลับกลาย เป็นเพียงความเสียหายที่ใครได้ทำ หลับตาช้าๆ ปกปิดไม่ให้ตัวเองรู้ว่ากำลังบอบช้ำ ได้แต่กระซิบว่ารักเธอกับความทรงจำ ทั้งที่รู้ว่าไร้ประโยชน์ที่จะทำ เหมือนเดิม
23 มิถุนายน 2544 12:54 น. - comment id 3889
เพราะมาก..ชอบมากๆ..จริงๆนะ
23 มิถุนายน 2544 16:12 น. - comment id 3896
เพราะมากเลยจ๊ะ....ยังแคร์.......เราก้อชอบนะ
23 มิถุนายน 2544 17:20 น. - comment id 3903
เพราะมากมากน้าคร๊าบ เราก็ชอบบบบบ
23 มิถุนายน 2544 19:17 น. - comment id 3914
ลุงป๋องก็ช๊อบชอบยังแคร์อุ๊ยพูดตกช๊อบชอบอ่านกลอนที่ยังแคร์เขียนเหมือนกันอะครับ
23 มิถุนายน 2544 21:47 น. - comment id 3929
ขอบคุณอ่ะจ่ะ ตะวัน เราจะบอกมานานแล้วว่าตะวันเขียนกลอนเพราะมากกก เป็นนักเขียนป่าวอ่ะ อิๆๆ ขอบคุณโคลอนเจ้าเดิม ดีใจจังขอบคุณภพนะ แล้วเราจาไปอ่านกลอนภพ เห็นเขียนไว้ใหม่นิ ใช่ป่าว ขอบคุณลุงกระป๋องด้วยอ่ะ ตอนนี้เวปมีปัญหา ห้ามหักเงินเดือนนะ ถือว่าพักร้อน อิๆๆ
24 มิถุนายน 2544 15:30 น. - comment id 3985
ชอบเหมือนกานค่า....
7 กรกฎาคม 2544 08:00 น. - comment id 4653
ขอบคุณค่ะ เคโร๊ะ