พลบคำตะวันหาย ราตีพรายระบายแสง หริ่งหรีดขานปีกแรง น้ามค้างแต้มรับแสงจันทร์ นานกว่าตะวันทอ ในคืนท้อใจสูญหาย กระซิบสายลมพาย ไประบายข้างๆเธอ หิ่งห้อยแสงน้อยนิด ดั่งเปลวจิตที่อ่อนร้า แสงดาวตระกานตา บนฟากฟ้าที่คว้าไป ฝากดาวที่เดินทาง ฟ้ายังกว้างในคืนนี้ หลับตาเถิดคนดี ใจดวงนี้ข้างๆเธอ รอแสงที่ฉายอ่อน ตระวันรอนตื่นจากฝัน ฟ้ากว้างงทางยังกั้น เพียงใจมั้นคงได้เจอ