...พี่อกหักซ้ำนักสลักจิตร ฝังสถิตย์ทั่วร่างกลางสมอง ด้วยเหตุน้อยของพี่ไม่ใฝ่ใจปอง ไม่คิดครองรักพี่นี้ยืนนาน กรรมหรือเวรอันใดใครลิขิต พี่ทำผิดสิ่งใดใครสงสาร แม้ตัวพี่มีบุญหนุนก่อนกาล ขอนงคราญเคียงคู่อยู่ไม่เลือน ถ้ายิ่งคิดยิ่งกลุ้มกุมขมับ นอนไม่หลับคับใจใครจะเหมือน มองซ้ายย้ายไปขวาหน้าดูเดือน ช่างลอยเลือนลับไปไม่ใยดี พี่คิดว่าน้องนี้มีที่หมาย คงสุขกายสบายจิตจึงคิดหนี ขอให้น้องเป็นสุขทุกข์อย่ามี ส่วนตัวพี่ถึงจะตรมขอข่มใจ... บันทึกที่หอพักนิสิต ทิพย์วลี 14 กุมภาพันธ์ 2551