ให้เธอเลือกเขาเถิดหนา ถ้าต้องเลือก มิใช่เสือกไสไล่ส่ง อย่าสงสัย ที่ให้เธอเลือกเขาเพราะเข้าใจ ไม่อยากให้เธอรอเปล่าเผาเวลา หัวใจของแก้วตามีค่านัก หากไร้คนประคองรักเหมือนไร้ค่า ฉันคงดูแลไม่ได้ เมื่อไกลตา ไปเถิดหนาดวงใจ ไปจากกัน ฉันก็คงเศร้าตรมขมขื่นบ้าง แต่ในทางขื่นขมเศร้าตรมนั่น จะเชิดหน้าขึ้นจ้องมองตะวัน บอกว่าฉันดีใจที่ ไร้เธอ ไร้เธอ เพื่อ เธอไม่ไร้ใครเคียงข้าง ไร้เธอ เพื่อ เธอไม่คว้างสุขเสมอ ไร้เธอ เพื่อ เธอไม่เหงาเฝ้าละเมอ ไร้เธอ เพื่อ ให้เธอเจอคนพร้อมจริง ..อย่าถามห่วงใจที่แพ้ แม้สักหน กับการฉีกใจตนจนรุ่งริ่ง จงจากไป อย่ารั้งรอขอประวิง ไม่เป็นไรอย่างยิ่ง ฉันหยิ่งพอ หยิ่งในรักใหญ่ยิ่ง หยิ่งผู้ให้ อิสระ จะมอบไป ไม่ต้องขอ โปรดรีบไป ไปเถิดหนาอย่ารั้งรอ คนหยิ่งหนอ ..ร้องไห้ทำไมกัน .. คนหยิ่งนั้น ร้องไห้ไม่หยุดเลย
6 เมษายน 2552 23:36 น. - comment id 971220
ชอบชื่อกลอนมากจังค่ะ หยิ่งได้ใจจริงๆ อิอิ
6 เมษายน 2552 22:53 น. - comment id 971256
วรรค "ไม่เป็นไรอย่างยิ่ง ฉันหยิ่งพอ" เป็นวรรคทองของนักกลอนชั้นครู (รุ่นประมาณ คุณสนธิกาญจน์ คุณวานิช รุ่นโน้นนะครับ ..แต่จำไม่ได้ว่าใคร วานผู้รู้ช่วยตอบ) ผม copy มาทั้งวรรค แหะ ๆ แต่แต่งเรื่องขึ้นใหม่
7 เมษายน 2552 00:07 น. - comment id 971284
คิดอย่างนี้ดีแล้วค่ะ ความรักคือการเสียสละค่ะ
7 เมษายน 2552 00:34 น. - comment id 971288
ก็นี่แหละน้ารัก
7 เมษายน 2552 06:44 น. - comment id 971305
แต่งกลอนได้เศร้า อ่านแล้วสะกิดใจเหมือนชีวิตขณะนี้เลยค่ะ
7 เมษายน 2552 06:57 น. - comment id 971313
ได้ร้องไห้ ได้เสียสละให้คนรัก.. สักพัก..ความสุขใขจะกลับคืนค่ะ..
7 เมษายน 2552 10:12 น. - comment id 971341
เชิดเข้าไว้..:) แอบร้องไห้บ้านเรา..
7 เมษายน 2552 12:39 น. - comment id 971379
รักคือการเสียสละจริงๆ อยากหยิ่งได้บ้างจัง แต่...ยังทำไม่ได้
7 เมษายน 2552 13:26 น. - comment id 971395
ถ้าทำได้ดังบทกลอนก็คงจะดีเนาะเจ้า บ่เป็นหยังร้องไห้เถอะจะได้ระบายออกมาบ้าง นะเจ้าเป็นธรรมดาเจ้าการจะเอาชนะใจตัวเองมันทรมานแต้ๆ เจ้า ขอเอาใจช่วยเจ้า
7 เมษายน 2552 23:28 น. - comment id 971597
ที่มาของวรรค -ไม่เป็นไรอย่างยิ่ง ฉันหยิ่งพอ- เพื่อนผู้หนึ่งบอกว่า น่าจะเป็นของ คุณนิภา บางยี่ขันน่ะครับ จึงแจ้งให้ทราบโดยทั่วกัน ว่า ผม copy มาด้วยความชื่นชมครับ