บ น โ ล ก ใ บ ก ว้ า ง ต ร ง ก ล า ง ค ว า ม เ ห ง า ชีวิตคือเรื่องราว ของภาพสีหม่นเศร้าตรงข้างฝา มองลึกลงไปในกรอบไม้ เห็นเพียงความหม่นไหม้ทรมา ม้านั่งตัวยาวบนผืนหญ้า ไม่เคยมีค่าสำหรับใคร ทิ้ ง ตั ว ท อ ด ว า ง เ ป็ น ท า ง ผ่ า น สงบนิ่งมาช้านานไม่หวั่นไหว เพียงทำหน้าที่ รับใช้ภักดิ์ดี เสมอไป เพื่อคนผ่านมาได้พักใจ แล้วพร้อมเมื่อไหร่ก็จากลา แ ต ก ต่ า ง กั บ ตั ว ฉั น ที่จะวางตรงไหนก็เท่านั้น เพราะไม่เคยมีความสำคัญกับผืนหญ้า ไม่แม้แต่ผู้คน ที่เคยผ่านพ้นหรือผ่านมา ใ ต้ ก า ร มี ข อ ง ท้ อ ง ฟ้ า ฉันคือสิ่งไร้ค่าที่มีอยู่จริง
21 มีนาคม 2552 09:44 น. - comment id 965972
ความฝันความหวัง จะอยู่ยั่งที่ตัวเรา แวะมาทักทายพร้อมรอยยิ้ม แต้มวันหม่นให้สดใสค่ะ ให้มีความสุขนะค่ะ
21 มีนาคม 2552 09:56 น. - comment id 965974
คุณพุดไม่ไร้ค่ารอกค่ะ ........พิมเองรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเก้าอี้ เป็นแค่ทางผ่าน
22 มีนาคม 2552 15:12 น. - comment id 966199
บนโลกใบกว้าง ตรงกลางคือมวลแม็กม่า หมุนรอบตัวเอง รอบสุริยาไม่หยุดนิ่ง ไร้แสงในตัวเองแต่หลายชีวิตได้พิ่งพิง ลองเท้งเต้งเหมือนถูกทิ้งในห้วงแห่งมหรรณพ ถ้าเทียบดาวฤกษ์ดวงไหนไหนดูไปช่างไร้ค่า แต่ดูโลกใบนี้เล็ก ๆ แต่มหิมามีอะไรต่าง ๆ นานาไม่รู้จบ ข้างในร้อนระอุ แต่ขั้วหนึ่งของโลกดูสิดูติดลบ ดาวไร้ค่าในจักรวาฬระบบ แต่ข้าสยบให้เจ้าหมดทั้งใจ ทุกอย่างมีค่าในตัวของมันเอง เชื่อสิ จีนี่ กลอนยังไพเราะไม่สร่างเลย ออกเป็นเล่มเมื่อไหร่ขออ่านซักเล่มนะครับ
23 มีนาคม 2552 19:10 น. - comment id 966544
คุณดอกบัว ................ สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ และก็ต้องขอบคุณมากๆ ที่แวะมาทักทายกัน ขอให้คุณดอกบัว มีความสุขเช่นกันนะคะ คุณพิมพ์แก้ว .................... ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่มาฝากความรู้สึกไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ ... คุณ nig... .............. (^____^) ดีใจจัง ที่ได้เจอคุณอีก คุณสบายดีนะคะ ห่างหายกันไปนานเลย ชอบกลอนที่คุณมาฝากไว้นะ เดี๋ยวนี้เอาแม็กม่า มาเขียนเป็นกลอนได้แล้ว ครั้งหน้าขอเป็นอะตอมเลยนะคะ เห็นด้วยค่ะ ที่บอกว่าของทุกอย่างมีค่า แต่ว่ากลอนมันพาไป ก็เลยออกมาเป็นแบบนั้นค่ะ ส่วนเรื่องรวมเล่ม คงอีกนานเลยค่ะ แต่ถ้าวันนั้นมาถึง รับปากว่าจะส่งให้ค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2553 10:07 น. - comment id 1098220