อาจเป็นเงาที่ลางเลือนเหมือนภาพฝัน อาจเป็นฉันที่ลางเลือนเหมือนโปร่งใส อาจเป็นรักที่ลางเลือนเหมือนหัวใจ อาจคล้ายใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่มี เป็นแค่คนโปร่งใสในความเศร้า เป็นแค่เงาเหงาเหงาไร้ฉากสี ยืนข้างกายคล้ายไม่เห็นความเป็นมี จากวันนี้ถึงวันไหน ไร้ตัวตน ถึงเป็นคนมีหัวใจแต่ไร้ร่าง เป็นแค่เงาจางจางและล่องหน รักของฉันยังเที่ยงแท้แม้มืดมน ฉันจะทนได้อย่างไร ถ้าไร้เธอ