คนไร้ร่าง

กระบี่ใบไม้

อาจเป็นเงาที่ลางเลือนเหมือนภาพฝัน
อาจเป็นฉันที่ลางเลือนเหมือนโปร่งใส
อาจเป็นรักที่ลางเลือนเหมือนหัวใจ
อาจคล้ายใครคนหนึ่ง ซึ่งไม่มี
เป็นแค่คนโปร่งใสในความเศร้า
เป็นแค่เงาเหงาเหงาไร้ฉากสี
ยืนข้างกายคล้ายไม่เห็นความเป็นมี
จากวันนี้ถึงวันไหน ไร้ตัวตน
ถึงเป็นคนมีหัวใจแต่ไร้ร่าง
เป็นแค่เงาจางจางและล่องหน
รักของฉันยังเที่ยงแท้แม้มืดมน
ฉันจะทนได้อย่างไร ถ้าไร้เธอ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน