บางทีก็เคยคิดว่า... ระหว่างเราไม่น่าพบกันเลย รู้ไหม? ในขณะชีวิตวุ่นวาย และฉันก็ยังไม่พร้อมจะมีใครมาผูกพัน ก็ไม่อยากจะคิด... อยากให้ต่างคนต่างมีสิทธิ์ต่อกันกว่านั้น อยากให้เป็นแค่คนรู้จักกัน ผ่านมาทักทายแค่นั้น แล้วผ่านไป แต่นับวันจะสานลึก... เราต่างคนต่างรู้สึกต่อกันยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่าผูกพัน ยิ่งกว่าเข้าใจ ความรักซึมซาบเข้าสู่ใจช้า - ช้า ยอมรับและรับรู้... จับมือเคียงข้างเคียงคู่ ฟันฝ่า มีกำลังใจซ่านในสายตา ที่เราต่างก็รู้ว่ามีให้กันมากมาย ฉันเคยเสียใจมามาก เคยเจ็บจนไม่อยากเริ่มต้นใหม่ และที่ผ่านมา ฉันก็ไม่เคยเปิดใจ ยอมรับใคร - ใคร เลยสักครั้ง วันหนึ่งถึงรู้ว่า... ความรักก้าวเข้ามาช้า - ช้า และให้ความหวัง ในหัวใจแสนชิงชัง ในบางคราบางครั้ง ฉันก็รู้สึกดีกับคุณ ก็เลยถามตัวเองว่า... เนิ่นนานแค่ไหนแล้วนะ ที่หัวใจฉันเริ่มอบอุ่น นานแค่ไหน ที่คุณวนเวียนอยู่ใกล้ - ใกล้จนคุ้น นานแค่ไหน ที่ไอละมุน อวลร่ำในใจ และถึงวันนี้ฉันก็คิด... หรือถึงคราวที่ชีวิตต้องมีใครใหม่ เนิ่นนานเหลือเกิน ที่เดินเดียวดาย หรือถึงคราวที่ต้องเปิดใจ... ... ยอมให้คุณเป็นคนเคียงข้างก้าวต่อไป... . . . อี ก สั ก ค รั้ ง . . .
7 มีนาคม 2552 22:38 น. - comment id 960073
ฮิ้วววววววว แอบเก็บใครไว้ในใจเหรอเจ้าคะ แหมๆ ไม่รอน้องรอนุ่งบ้างเลยน้า
8 มีนาคม 2552 11:35 น. - comment id 960158
ก็ลองเปิดใจดูสักครั้ง..ไม่มีอะไรเสียหายค่ะ...อย่าปิดประตูหัวใจใส่กลอนจนมันชินชาและตายด้านไม่ดีนะคะ...
11 มีนาคม 2552 09:33 น. - comment id 961423
สวัสดีค่ะ จะแวะมาบอกว่า ความสุขกำลังรออยู่นะคะ