น้อยใจ อาัลัย ขมขื่น หน้าชื่น อกตรม ขมไหม้ ฉันเคย ทำเธอ ขมใจ คนใหม่ ทำฉัน ขมทรวง เมื่อรู้ ว่ารัก ก็สาย คล้ายคล้าย ห่วงใย ให้หวง ชอกช้ำ น้ำตา ล้นทรวง ติดบ่วง ทวงใจ กลับคืน เธอคิด ถึงเขา เศร้านัก หลงรัก เธอใย สุดฝืน รู้แล้ว ตอกย้ำ กล้ำกลืน ทนยืน ฝืนตน คนเดียว
13 กุมภาพันธ์ 2552 08:37 น. - comment id 949524
กลอนขาดไปหนึ่งบทค่ะ ช่วยต่อหน่อยนะคะ เป็นจินตนาการยามเศร้า
13 กุมภาพันธ์ 2552 08:57 น. - comment id 949530
ยกเว้นกลอนป๋าหมาก ก ก ก ไม่อยากด้ายยย อ่านที่ไรสะดุ้ง ไข้หนักมากขึ้น เจ็บไปถึงรากผม
13 กุมภาพันธ์ 2552 10:03 น. - comment id 949570
มาชื่นชมนะครับ น้อยใจ ใดเล่า ก็เท่านั้น คืนวัน ล่วงเปล่า นานเท่าไหน คิดถึง ตรึงจิต คิดเท่าใด บอกเท่าไร ก็เท่านั้น มันเท่าทุน
13 กุมภาพันธ์ 2552 10:55 น. - comment id 949592
ได้ความรู้สึกดีคับ
13 กุมภาพันธ์ 2552 12:42 น. - comment id 949678
ขนาดขาดไปบท ยังเพราะเลยค่ะ หวัดดีค่ะพี่สาว
14 กุมภาพันธ์ 2552 01:31 น. - comment id 950280
แสนเศร้า เมื่อรัก ลาร้าง อ้างว้าง ไร้คน แลเหลียว ฤทัย ขาดคน ยึดเหนี่ยว เกาะเกี่ยว ด้วยพิษ รักลวง พอไหวมั้ยครับพี่สาว
14 กุมภาพันธ์ 2552 07:06 น. - comment id 950342
ขอบคุณนะคะ คุณวาสุกรี ที่ช่วยต่อกลอนให้ คุณวิทย์ คุณพิมพรรณ คุณรักความดี ยิ่งต่อให้ยิ่งเศร้าหนักค่ะ
14 กุมภาพันธ์ 2552 19:31 น. - comment id 950849
สื่อความรู้สึกได้เป็นอย่างดีเลยค่ะ ความคิดความรู้สึกบางครั้งมันก็ยากที่จะเอ่ย หรืออธิบายให้ใครได้รับฟังได้ค่ะ