ณ โลกเหงาเปล่าร้างกลางป่าคน ใจสับสนเรื่องราวยามก้าวผ่าน คงโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจให้ร้าวราน จนเนิ่นนานเกินทนหมองหม่นทรวง พบเจอเจ้าเข้าใจให้ไออุ่น อ่อนละมุนงดงามตามห่วงหวง แววตาเจ้าซื่อใสไร้เล่ห์ลวง จำตกบ่วงแห่งรักเกินหักใจ เพียรคอยเฝ้าดูแลแม้เหินห่าง ถึงเส้นทางรางเลือนเหมือนหลงใหล ยังคงมั่นมิผันแปรแพ้ทางไกล ตามห่วงใยนานมาเหม่อหาคอย แต่ความงามแห่งเจ้าที่เฝ้าหลง ใครก็คงงมงายหมายเอื้อมสอย จนสุดท้ายพ่ายใจคนใกล้กลอย ทิ้งคนคอยห่างไกลให้ทุกข์ทน.....
คีตากะ 1 ส.ค. 2558 00:17 น. - ID 122540 
1864
6
0
25 มกราคม 2552 20:30 น. - comment id 940742
...อ่านแล้วนึกถึงเพลง หนอนผีเสื้อเลย... กลอนไพเราะดีค่ะ... แต่มันดูเหงาๆ นะ...
25 มกราคม 2552 21:36 น. - comment id 940771
ใช่ๆๆ อ่านแล้วเหมือนเศร้าๆเหงาๆนะคะ กลอนนี้
25 มกราคม 2552 23:43 น. - comment id 940822
หน้าส่วนตัว
บางคนอาจจะนิยามความรักว่า ความรักคือการเสียสละ ค่ะ
..................................
ผีเสื้องามจังเลยค่ะ 
26 มกราคม 2552 09:17 น. - comment id 940944
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ค่ะ
26 มกราคม 2552 09:59 น. - comment id 940988
งามทั้งคำและความครับ
26 มกราคม 2552 11:01 น. - comment id 941012
ชอบทั้งกลอนและเพลงครับ...
26 มกราคม 2552 13:30 น. - comment id 941048
เพียรเฝ้าคอยชื่นชูอยู่ห่างห่าง อาจอ้างว้างเดียวดายฤทัยหมอง เพียงแต่เจ้ารื่นรมย์สุขสมปอง มิเรียกร้องให้ใครมาเมตตา
26 มกราคม 2552 16:59 น. - comment id 941195
เศร้าจังเลยค่ะสู้ๆนะคะ ขอให้มีความสุขนะ
27 มกราคม 2552 15:02 น. - comment id 941683
แง่วๆๆๆๆ รักแท้แพ้ระยะทาง อิอิ
27 มกราคม 2552 23:16 น. - comment id 941887
ซาบซึ้งและขอบคุณทุกความรู้สึกทุกคอมเมนท์
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
