อยู่คนเดียวมาเนิ่นนาน ก้าวข้ามผ่านมาหลายฝน หนึ่งใจนี้ไม่มีเลยสักคน มาปะปนอิงแอบแนบในใจ ไม่เคยรู้ซึ้งเลยซึ่งความเหงา ความว่างเปล่าไม่รู้เป็นแบบไหน ความเจ็บปวดรวดร้าวเป็นเช่นไร ยังสงสัยเพราะใจไม่เคยเจอ เพียงมีเธอผ่านมาในชีวิต มาใกล้ชิดหัวใจเวลาเผลอ รู้อีกทีทุกที่มีแต่เธอ อุ่นใจเสมอเมื่อมีเธอเคียงข้างกัน จนวันหนึ่งวันที่เธอลาจาก อยู่ลำบากแล้วไงหัวใจฉัน อยู่อยู่ก็ใจหายโดยฉับพลัน ทำไมเป็นอย่างนั้นไม่เข้าใจ มองทางใดหัวใจมันเงียบเหงา มีแต่ความว่างเปล่าไร้จุดหมาย ดังจมอยู่เหวลึกอย่างเดียวดาย อยู่ดีดีก็ร้องไห้มันออกมา นี่ใช่ไหมที่ใครใครเรียกว่ารัก เพิ่งรู้จักโดยไม่เคยค้นหา เฝ้ารอคอยให้เธอนั้นกลับมา ช่วยเยียวยารักษาเหงาในใจ
8 ธันวาคม 2551 17:00 น. - comment id 922327
หัวใจวันที่มีแต่ตัวเอง ก็สุขใจไปอีกแบบนะคะ
8 ธันวาคม 2551 17:04 น. - comment id 922329
1..... ใช่คะ คุณเพลงพลิ้ว บางครั้งมันรู้สึกดี แต่บางครั้งมันก็รู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ
8 ธันวาคม 2551 17:08 น. - comment id 922333
ของเรา...ยังคงอยู่กับเรา...ความรู้สึกต่างหาก (มั่ง) ที่เป็นของเขา...ที่ทำให้เราเศร้าใจได้
8 ธันวาคม 2551 17:23 น. - comment id 922340
อย่าร้องนะค่ะคนดี เวลาจะช่วยรักษาใจ ทานข้าวเย็นรึยังเอ่ย
8 ธันวาคม 2551 18:52 น. - comment id 922355
ความรู้จากประสบการณ์ที่ผ่านพบ รักเมื่อจบประสบได้จากใจนี้ หวานรักขมระทมตรมฤดี ไม่ได้มีใครสอนเล่า..เท่ารู้เอง มาแจมด้วนคนครับ
8 ธันวาคม 2551 22:03 น. - comment id 922430
โอ้ววว ชอบมากค่ะ
9 ธันวาคม 2551 08:36 น. - comment id 922521
3..... น่าจะใช่นะคะ จะสุขหรือทุกข์ จะโศกเศร้าเสียใจ จะเจ็บปวดใจ หรือทรมานมากแค่ไหน มันเกิดจากตัวเราเองที่คิดที่หวัง พอไม่เป็นอย่างที่คิดและหวังก็ทำให้เป็นทุกข์ต่างๆ นานาซะงั้น ขอบคุณมากค่ะ คุณเรียกผมสมชาย ที่แวะมาอ่านนะคะ
9 ธันวาคม 2551 08:40 น. - comment id 922522
4..... ขอบคุณมากๆ เลยนะคะน้องฝ้าย ขอบคุณที่อ่านกลอนที่เขียนนะคะ จริงคะ ที่เวลาจะช่วยทำให้เรารู้สึกดีขึ้นเอง จะบอกว่าตอนที่เขียนกลอนอยู่ ยังอยู่ที่ทำงานอยู่เลยค่ะ วันจันทร์เคลียร์ตอนเย็นเยอะนิดหน่อย เลิกงาน 5 โมงเย็นก็จริงค่ะ กว่าจะกลับถึงห้อง กว่าจะได้ทานข้าวก็ เกือบ ทุ่มครึ่งถึงสองทุ่มเลย ซึ่งขนาดนั้น ก็ไม่ได้ทานข้าวแล้ว (มันหนักไปค่ะ) ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง
9 ธันวาคม 2551 08:46 น. - comment id 922523
5..... ขอบคุณนะคะ คุณหนุ่มน้อย จริงที่สุดเลยไม่ว่าอะไรก็ตามถ้าไม่ได้เจอมันด้วยตัวเองแล้วหล่ะก็ เราก็จะไม่รู้ได้หรอกค่ะว่าความจริงแล้วเรื่องนั้นๆ มันเป็นไง
9 ธันวาคม 2551 08:47 น. - comment id 922524
6..... ขอบคุณนะคะ คุณ น้ำแข็งใส ดีใจที่ชอบกลอนที่เขียนนะคะ ขอบคุณค่ะ
9 ธันวาคม 2551 12:36 น. - comment id 922579
กลอนดูเศร้าจัง......อ่านแล้วอยากจะร้องให้...ฮือฮือ..(ร้องละ)