ตอนยังเด็ก น้องยังเล็กไร้เดียงสา ต้วพี่ก็เห็น....เป็นธรรมดา ประสาเด็ก พวกเราก็เล่นสนุก.....แต่ยังเล็ก วัยเด็กเป็นวัยแห่งความฝัน ต่อเมื่อเวลา...ผ่านไป ไม่เท่าไหร่กัน พลันทุกอย่างก็เปลี่ยนไป จากเด็กน้อย...ไร้เดียงสา น้อง....กลายมาเป็นสาวสวยสะคราญ สะท้านเวที พี่นี้สุดใฝ่ฝัน หากหยุดเวลาก่อนหน้านั้นได้ เพื่อผูกสายสัมพันธ์ แต่มันคงสายไป หรือไม่คงเป็นอุทาหรณ์ เพราะถ้าไม่มีอาวรณ์ คงไม่มีบทกลอน......บทนี้ ........เป็นแน่
24 พฤศจิกายน 2551 21:38 น. - comment id 917276
แม้จะสายก็อยากพบเธออีกครั้ง แม้ไม่เหมือนความหลังครั้งเก่าก่อน แต่ก็อยากทักทาย Hi บังอร อยากอวยพรให้เธอนั้นพบฝันงาม หวัดดีครับท่าน...แวะมาชื่นชม
25 พฤศจิกายน 2551 07:05 น. - comment id 917321
ขอบคุณครับที่ให้กำลังใจ ........แท้จริงแล้วเธอเพิ่งได้เป็นนางงามไปเมื่อไม่กี่วันนี้เองครับ ซึ่งผมก็ดีใจ........และอวยพรให้เธอมีความสุข
25 พฤศจิกายน 2551 11:35 น. - comment id 917391
สายไปแล้วจริงหรือพบวันนี้ หากพอมีไมตรีส่งยิ้มให้ พบประสาคนรู้จักทักกันไป คงสานได้ความสัมพันธ์ครั้งนานเนา
25 พฤศจิกายน 2551 12:48 น. - comment id 917410
พอผมหลับตาทีไร.....ภาพของเด็กน้อยไร้เดียงสาจะคอยมาวนเวียนในหัวผมตลอด............... แม้จะนานกว่า 10 ปีก็ตาม คิดแล้วให้เศร้า.....ใจ
25 พฤศจิกายน 2551 15:42 น. - comment id 917487
จงจดจำภาพฝันวันก่อนเก่า แม้วันนี้ไม่มีเราอย่าห่างหาย อาจไม่พบกันวันนี้ยังไม่สาย หากไม่ตายจากกันสักวันคงพบเจอ
26 พฤศจิกายน 2551 10:24 น. - comment id 917931
หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นครับ