อยู่คนเดียวมานานผ่านทุกกาลเวลา จิตใจเหว่หว้าตามหาคนรักจริง หลบลี้หนีหายที่ใดใหนเล่า ไม่พบแม้เงาเศร้าใจเหลือเกิน หากเพียงพบเจอกับเธออีกครั้ง คนที่จะรู้สึกจริงจังและจริงใจ อย่าพบแล้วห่างนิ่นนานจากไป เหลือเพียงเศร้าใจทิ้งไว้แค่น้ำตา ครานี้มิอยากมีแล้วหัวใจ กลัวต้องเผลอรักใครแล้วช้ำ ไม่เชื่อหรอกคำรักที่รำพัน คารมผันแปรรักแท้รักลวง ห้วงรักหวานนักใจถวิลถึง หลุดในห้วงคำณึงเสน่หา เผลอใจรักยิ่งช้ำในอุรา เพียงวาจาหลอกกันเท่านั้นเอง เจ็บมาพอแล้วจบแล้วเพียงพอ จะขอเหงาคนเดียวเปลี่ยวใจ ดีกว่าต้องเจ็บแทบเจียนตาย เพราะรักใครง่ายๆของใจเรา
24 พฤศจิกายน 2551 18:12 น. - comment id 917206
เรื่องความรักก็เป็นเช่นฉะนี้ หาได้มีแต่สุขและสมหวัง มีสติในความรักไม่พินพัง ชีวิตยังอยู่ได้ด้วยตนเอง
24 พฤศจิกายน 2551 20:54 น. - comment id 917265
จงเชื่อมั่นเมื่อใจจะมีรัก จงฟูมฟักรักให้สุดใจถวิล ถึงเมื่อกายลาลับดับกับดิน คงไม่สิ้นอาลัย...ในรักเรา
25 พฤศจิกายน 2551 03:56 น. - comment id 917309
อย่าพึ่งเข็ดความรักเลยสักวันจะเจอคนที่รักเราจริงหรอกค่ะ
26 พฤศจิกายน 2551 12:21 น. - comment id 917984
ก่อนจะรักใครอยากให้คิดรักตัวก่อน อย่าอ้อนวอนขอรักจากคนไหน ที่เจ็บมาเพราะรักเป็นเช่นไร คงแค่ในส่วนหนึ่งที่มันเป็น ที่บอกว่าอยากหาซึ่งรักแท้ แต่ข้อแม้รักมากกว่าที่เห็น รักอย่างเดียวคงอยู่ได้อย่างยากเย็น สร้างทุกข์เข็ญเพราะรักพังและจบลง ก่อนจะคิดรักใครใคร่ครวญก่อน อย่ารีบร้อนรักใครเพราะลุ่มหลง รักทั้งทีต้องให้ดีและมั่นคง รักจะส่งชีวิตดีมีสุขใจ ถามหารักเที่ยงแท้นั้นยากนัก คิดจะรักต้องมากซึ่งเงื่อนไข เพราะถ้าหากรักใครอย่างง่ายดาย ความเสียใจมีสูงอย่าเสี่ยงเลย