เหลียวมองรอบกายร้างไร้ผู้คน กล้ำกลืนฝืนทนกับความเดียวดาย อ้างว้างว่างเปล่าเงียบเหงาในใจ ผู้คนมากมายแต่ไร้รักจริง เหม่อมองท้องฟ้า แต่ว่ามืดมิด สีดำสนิท ไร้ดาวแอบอิง คงเป็นเหมือนเรา ไร้ซึ่งทุกสิ่ง ไร้ที่พักพิง เงียบเหงาเศร้าใจ อยากจะรู้นัก ความรักเคยก่อ ไม่เคยทดท้อ นั้นหายไปไหน หรือว่าเลือนลาง เมื่อครั้งเธอไป ลาจากไปไกล ไม่หวนกลับมา ยามใจเหนื่อยอ่อน ทุกข์ร้อนหวั่นไหว ไม่มีใครใคร ใส่ใจห่วงหา ปล่อยให้หัวใจ ติดกับเวลา สู้ทนฟันฝ่า แม้ว่าเหงาใจ อยากเปลี่ยนความเหงา ความเศร้าในจิต อยากมีคู่คิด ใกล้ชิดไม่ห่างหาย อยากมีสักคน ให้อุ่นใจกาย อยากมีใครใคร ที่รักและหวังดี
7 พฤศจิกายน 2551 10:21 น. - comment id 911238
เหงา...จริง....เหงา...ทน.....เหงา.....นาน..... ศรีทนได้.......อิอิ ไม่มีใครก็ไม่เป็นไร.....เป็นเพื่อนกาน
7 พฤศจิกายน 2551 10:49 น. - comment id 911244
แวะมาทักทายยิ่งอ่านยิ่งเหงา เศร้าใจตัวเราเหลียวไปเดียวดาย ค่ำคืนโดดเดี่ยวอยู่กับจัทน์ฉาย ฉันแสนเดียวดายเมื่อไร้เงาเธอ แวะมาทักทายนะจ๊ะ
7 พฤศจิกายน 2551 11:36 น. - comment id 911261
เหม่อมองฟ้าราตรีที่มืดมิด ช่างสนิทจิตใจให้หงอยเหงา แสนอ้างว้างห่างไกลคนข้างเรา รักที่เศร้าเฝ้าหายคล้ายหลบไป ยากถอดถอนหัวใจได้คลายขุ่น ด้วยว้าวุ่นหมุนไปในหวั่นไหว เหลียวมองหาคนข้างช่างห่างไกล มีบางไหมสักใครให้อุ่นไอ หายเหงาบ้างหรือยังครับ ขอให้มีความสุขกับวันดีๆครับ
7 พฤศจิกายน 2551 12:06 น. - comment id 911281
เรื่องความเหงาเศร้าจิตคิดอับเฉา นั่งซบหน้ากับเข่าดูเหงาหงอย หน้าหม่นหมองจิตใจไหลล่องลอย เหมือนจะคอยใครคนหนึ่งซึ่งไกลกัน เป็นไปได้ไม่อยากให้ใจเธอเหงา เป็นไปได้อยากจะเข้าไปปลอบขวัญ เป็นไปได้อยากให้หายเหงาพลัน เป็นไปได้ให้เธอนั้นยิ้มทันที ชอบนิทานก็จะเล่านิทานปลอบ แต่หากชอบโคลงกลอนอักษรศรี จะแต่งให้กลอนกานต์สานกวี ให้คนดีหายเหงาเศร้ากมล ชอบตลกฉันจะแปลงเป็นตลก เพื่อหยิบยกความเหงาเศร้าหมองหม่น ชอบฟังเพลงจะร้องให้หายกังวล มายากลหากเจ้าชอบจะมอบพลันฯฯ หายเหงานะครับ...
7 พฤศจิกายน 2551 14:43 น. - comment id 911329
เธอเหงา ฉันเหงา เขาผิด เธอคิด ฉันคิด เขาผิดไหม เธอบอก ฉันบอก เขานอกใจ เธอไป ฉันอยู่กับเขาเอย อิอิ ล้อเล่นคร้าบ เข้ามาป่วนเผื่อจะหายเหงา ^__________________^
7 พฤศจิกายน 2551 19:12 น. - comment id 911390
คงคลายเหงาบ้างแล้วนะคับ เพื่อนๆที่นี่เป็นห่วงคับ
7 พฤศจิกายน 2551 19:47 น. - comment id 911407
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียนและส่งกำลังใจให้ค่ะ
8 พฤศจิกายน 2551 14:20 น. - comment id 911655
ขอต่อให้นิดหนึ่งนะ... ... โลกนี้คงเหงา เมื่อเราไม่มี คนรักแสนดี เคียงคู่ชีวิต ...
10 พฤศจิกายน 2551 08:57 น. - comment id 912147
ความคิดเห็นที่ 1 : หมายเลข 922761 เหงา...จริง....เหงา...ทน.....เหงา.....นาน..... ศรีทนได้.......อิอิ ไม่มีใครก็ไม่เป็นไร.....เป็นเพื่อนกาน kirati ขอบคุณค่ะ คุณ kirati ที่แวะเข้ามา ก็เป็นช่วงความคิดนึงของวันค่ะ คิดว่าคงจะมีบ้างนะคะ ที่ทุกคนจะรู้สึกแบบนี้บ้าง
10 พฤศจิกายน 2551 09:05 น. - comment id 912148
ขอบคุณ คุณ ฝนพราวฟ้า นะคะ ที่แวะมาทักทาย ก็ดีใจนะคะที่มีคนอ่านแล้วมีความรู้สึกเดียวกัน กับบทกลอนที่เขียน ขอบคุณ คุณ ลูกกลิ้งนะคะ ขอให้มีความสุขทุกทุกวันเหมือนกันคะ เหงา...มันก็เป็นแค่บางช่วงเท่านั้นเอง ขอบคุณ คุณกิตติเวทย์ มากนะคะ ชอบกลอนที่แต่งมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณ คุณ คนเขียนกลอน ค่ะ ^____________^ ขอบคุณ คุณ วิทย์ ศิริ นะคะ ขอบคุณทุกคนด้วย ไม่เป็นไรหรอกนะคะ แค่ช่วงนึงเท่านั้นเอง ขอบคุณ คุณ เรียกผมสมชาย นะคะ ที่เขียนกลอนต่อให้ ^_^ *** ขอบคุณทุกคนนะคะ
10 พฤศจิกายน 2551 09:06 น. - comment id 912150
ขอบคุณ คุณ การัณยภาส มากนะคะ สำหรับกำลังใจ เช่นกันนะคะ ขอบคุณค่ะ