เขาเดินทางมาจากอีกฟากฝั่ง หอบความหวังมั่นมุ่งเต็มถุงเป้ ฝ่าฟ้าครามข้ามน้ำข้ามทะเล ความว้าเหว่รินรดเป็นหยดเกลือ ยามคิดถึงพึ่งลมทะเลบอก จากระลอกคลื่นขรมหนาวลมเหนือ จากหัวใจดวงน้อยที่ลอยเรือ จากผิวเนื้อดำด้านเพราะกร้านลม ทะเลเวิ้งอ้างว้างในบางค่ำ กระแสน้ำเชี่ยวเหลือกลัวเรือล่ม มองแต่ดาวพราวฟ้าดับอารมณ์ บางคืนข่มตาหลับไปกับดาว แต่รุ่งสางบางหนก็ฝนตก ในหัวอกบางวันก็สั่นหนาว เมื่อลมไกวไหวลู่จนกรูกราว อีกฝั่งอ่าวข้ามฟากช่างยากเย็น บทบันทึกหมึกขาดกระดาษเหลือง เพราะเล่าเรื่องมากมายที่ได้เห็น ได้รู้รสจดจำความลำเค็ญ บางหน้าเว้นจารึกเพราะหมึกจาง แม้ไม่อาจคาดหมายถึงภายหน้า ตื่นเผชิญโชคชะตาทุกฟ้าสาง ไหว้พ่อปู่บูชาแม่ย่านาง ให้เดินทางถึงรอดอย่างปลอดภัย ฝากลมหนาวคราวสู่ประตูบ้าน เธอเปิดม่านฟังดูจะรู้ไหม หรือบทเพลงจากเรือและเหงื่อไคล จะจางใจหมดแล้วนะแก้วตา เมื่อเย็นเยียบเงียบเสียงยินเพียงหมอก กระซิบบอกแหบโหยอิดโรยว่า เธอมิได้รอรับการกลับมา ปล่อยนาวาทอดสมออย่างรอคอย เห็นเขาโขดโดดเดี่ยวกับเกลียวคลื่น อย่าสะอื้นเลยหนอผู้ท้อถอย วันเวลาจะกลบเลือนลบรอย แม้ถูกปล่อยนอนหนาวกลางอ่าวไทย นกนางนวลเคียงคู่บินสู่ฝั่ง กลับคืนรังอุ่นนุ่มในพุ่มไม้ แต่เรือน้อยลอยคว้างไร้ทางไป จอดรอให้สายลมมาจมเรือ. ๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
ฤทธิ์ ศรีดวง 4 พ.ย. 2551 21:03 น. - ID 120174 
2046
5
0
7 พฤศจิกายน 2551 21:17 น. - comment id 689144
ฝนอีกรอบ ไม่พูดไม่จา ยิ้มแก้มแดงเชียว สงสัยอิ่มแตงโมที่บ้านคุณแมวคราวมาแหงมๆ คุณปลาดาว ขอบคุณครับ และยินดีที่รู้จักครับ
4 พฤศจิกายน 2551 21:57 น. - comment id 910478
อ่านแล้วเหมือนอยู่ในทะเลเวิ้งว้างในอารมร์อะพี่ริด
4 พฤศจิกายน 2551 22:21 น. - comment id 910480
แหะ..แหะ..
4 พฤศจิกายน 2551 22:23 น. - comment id 910481
ทำไงได้ละทอดสมอคอยไปก่อนนะ เดี๋ยวเค้าก็กลับมา ไม่อยากลอยเรืออ้างว้าง อยู่บนความห่างเงียบหาย รอคนรักที่กลับกลาย กลับมาอยู่ในอ้อมกอดง่ายง่ายเหมือนอย่างเคย
5 พฤศจิกายน 2551 00:36 น. - comment id 910503
คุณฤทธิ์..ศรีดวง เพื่อนรัก คุณตั๊กเขียนกลอนแบบง่ายๆมากำนัลนะคะ แบบว่า....งานรัดตัวจริงๆ แต่อยากต่อกลอนคุณฤทธิ์ด้วย ( ทนไม่ได้ที่จะผ่านไป ) ถ้าหากผิดฉันทลักษณ์บ้างหรือไม่งดงามคุณฤทธิ์ช่วยๆเกา เอ้ย เกลาให้นะจ๊ะ ใช้เวลาเขียนแบบไม่ประณีต สนุกๆขำๆนะคะ เขาล่องเรือเดินทางอย่างโดดเดี่ยว กลางน้ำเชี่ยวเกลียวคลื่นอาจกลืนได้ ทิ้งหญิงหนึ่งอ้างว้างอย่างเดียวดาย ด้วยคาดหมายรอเขาอย่างเหงาใจ ยามคิดถึงเดินมาหน้าชายหาด ท่ามอากาศอบอ้าวร้าวแค่ไหน ยังไม่ถึงเสี้ยวแบ่งแห่งภายใน ที่หม่นไหม้กัดกร่อนเกินป้อนยา ทะเลเวิ้งอ้างว้างในบางค่ำ รู้ไหมช้ำเศร้าใจใช่มุสา สิ่งรอบตัวเงียบงันสั่นอุรา คล้ายเตือนว่าเดินทางยิ่งห่างไกล ยามรุ่งสางบางหนก็ฝนตก ในหัวอกเย็นวาบทราบหรือไม่ เมื่อลมพัดสะบัดกราวร้าวติ่งใจ รอยอาลัยตอกย้ำให้คร่ำครวญ คงได้แต่ทนท้อรอเขากลับ พร้อมนั่งนับกี่ช้ำความกำศรวล จดจารึกระลึกนึกทบทวน ตอกโซ่ตรวนสนิทยามนิทรา แม้ไม่อาจคาดหมายได้เคียงคู่ เพราะรู้อยู่แก่ใจในยถา- -กรรมของเราไต่ราวก้าวเข้ามา คล้ายกับว่าเข่นฆ่าไม่ปราณี ฝากลมหนาวพัดผ่านวานช่วยบอก ความช้ำชอกภายในยังไม่หนี สถิตอยู่ตรึงตราคอยราวี อีกกี่ปีไม่รู้จะกู่ลา เขาเย็นเยียบเงียบเสียงยินเพียงหมอก กระซิบบอกเราไม่รอคล้ายต่อว่า ได้แต่คอยน้อยใจในชะตา รอนาวาลำนั้นทุกวันคืน เขาโดดเดี่ยวเดียวดายท่ามสายน้ำ เราเล่าช้ำหม่นหมองต้องทนฝืน เก็บภาพฝันแทนค่าถ้ากล้ำกลืน พร้อมหยัดยืนรอเขาแม้เราตาย นกนางนวลเคียงคู่บินสู่ฝั่ง กระซิบสั่งเขานะก่อนจะสาย หญิงคนหนึ่งรอเคียงเพียงหนึ่งชาย อย่าใจร้ายรอสายลม.......มาจมเรือ
5 พฤศจิกายน 2551 00:55 น. - comment id 910506
เลิศ !!!
5 พฤศจิกายน 2551 01:13 น. - comment id 910513
ไม่ได้อ่านกลอนพี่ชายเสียนาน เพราะไม่ได้เข้ามาที่เลย ด้วยเหตุผลอะไร ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน กลอนพี่ชายยังคงความยอดเยี่ยมเสมอครับ
5 พฤศจิกายน 2551 08:50 น. - comment id 910578
วันนี้ถือว่าผมโชคดี นอกจากได้อ่านกลอน ของคุณฤทธิ์ ยังได้อ่าน กลอนของคุณมัสด้วย อ่านแล้วมีความสุขครับ ขอให้คุณทั้งสองมีความสุข เช่นกันนะครับ
5 พฤศจิกายน 2551 08:52 น. - comment id 910580
5 พฤศจิกายน 2551 11:43 น. - comment id 910651
เยี่ยมเลยคับผม แวะมาขออ่านนะคับ
5 พฤศจิกายน 2551 14:24 น. - comment id 910703
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย] คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเลมันช่างเหว่ว้านัก ชีวิตเราก็คงคล้ายเรือลำน้อยที่ลอยคว้างกลางทะเล รอวันถึงฝั่งฝัน เง้อออ อากาศพาง่วงนอน
5 พฤศจิกายน 2551 21:40 น. - comment id 910824
งานคุณฤทธิ์ ยอดเยี่ยมยิ่งแล้ว....
6 พฤศจิกายน 2551 14:21 น. - comment id 910969
อ่านบทกลอนชุดนี้แล้ว ทำให้ฝนอดคิดไม่ได้ว่า ชีวิตชาวเรือที่ต้องอยู่กลางทะเล หากมีเรื่องใดในใจที่ทำให้อ่อนไหว เมื่อเจอ คลื่นลมถาโถม จะมีแรงพอต้านไหวหรือ
...........เศร้า ปล.บทกลอน มัสลิน ก็เพราะมากเลยค่ะ อ่านแล้วยิ่มมีอารมณ์ร่วมไปด้วย
6 พฤศจิกายน 2551 20:00 น. - comment id 911111
พิมจัง อืม.บังเอิญทำงานใกล้ทะเลกระมัง เห็นเรือตังเกเข้ามาลอยลำหลบพายุนับสิบลำ และเดือนที่ผ่านมาไม่ได้กลับบ้านด้วยก็เลยเซ็งๆ เขียนกลอนชุดนี้ออกมา ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ แมวซุ่มซ่าม สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก บ้านกลอนนี่น่าจะทำฟาร์มแมวได้นะเนี่ย มีแมวเต็มเลย แมวคราว แมวแต้ม แมวเหลือง และ แมวซุ่มซ่ามสมาชิกใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆครับ ไม้หอม ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายกัน และขอบคุณสำหรับบทกลอนด้วยครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณตั๊กแตน ไม่ได้อ่านงานคุณตั๊กนานแล้ว ไม่ยอมเขียนซะที (สงสัยต้องหาเวลาต่อกลอนกันหน่อยแล้ว) เห็นไหมล่ะสนิมขึ้นเลย ชอบติ่งใจจังเลย บิดอารมณ์ดีเหลือเกิน เกลาๆ หน่อยแล้วโพสต์ได้เลยครับ ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับ (ขอให้ถูกเงินทับตาย ฮ่าๆๆๆ) แมวเหลือง สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จัก (อีกหนึ่งแมว ฮ่าๆ) ขอให้มีความสุขมากๆครับ ดาวระดา หายหน้าหายตาเลยนะ เหมือนพายุ มาทีก็ขนกลอนมาเพียบ แล้วจู่ๆก็สงบ หายไปดื้อๆ ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณสืบ คุณสืบต้องไปอ่านงาน ปันเหงากับเงาจันทร์ ของคุณตั๊ก แล้วจะรู้สึกความสุดยอดของกลอน และยังมีอีกหลายชุด ที่คุณตั๊กเขียนไว้ น่าอ่านทั้งนั้นครับ แนะนำๆ ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณลิลิต ขอบคุณครับที่แวะมาทักทายกัน ขอให้มีความสุขมากๆครับ คุณวิทย์ ศิริ ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยม ยินดีที่ได้รู้จักครับ ขอให้มีความสุขมากๆครับ น้องเฌอมาลย์ ขอบอวยพรวันเกิดย้อนหลังครับ ขอให้สุขภาพกายดี มีเงินทองนะครับ ขอบคุณสำหรับรูปสวยๆครับ ท่าน บนข. นมัสการพระคุณเจ้า ครับ ฝน สมัยก่อนมีญาติไปทำงานออกเรือตังเกเหมือนกัน พอเขากลับมาเราก็ชอบไปฟังเขาเล่าเรื่อง เหมือนจะสนุก ถ้าคิดตามประสาเด็กๆ แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ ที่หน้าหาดที่ผมทำงานอยู่ช่วงนี้มีเรือตังเกเข้ามาหลบพายุซึ่งจะจอดเรือติดกันเป็นแพเพื่อช่วยป้องกันแรงลม เหมือนกอไผ่ที่มัดลำติดกันย่อมแข็งแรงกว่าลำเดี่ยว พวกที่อยู่ในเรือปัจจุบันจะเป็นต่างด้าวเยอะโดยเฉพาะพม่า คนงานบนฝั่งก็ชอบซื้อเหล้าไปแลกปลา เพราะพวกต่างด้าวขึ้นบกไม่ได้กลัวโดนจับ เป็นเช่นนี้ประจำที่เห็นจนชินตา กลอนชุดนี้เขียนเรื่อยๆไม่มีพล็อต หาทางจบไม่เจอเหมือนกับ บังเอิญได้ฟังเพลง น้ำตาน้องเพ็ญ ได้คำมาสองคำ คือ คลื่น กับ สะอื้น ก็เลยจบลง เล่าให้ฟังเล่นๆนะครับ ขอให้มีความสุขมากครับ ปล.ฝากขอบคุณแทนคุณมัสลินด้วยครับสำหรับคำชมเชย
7 พฤศจิกายน 2551 08:52 น. - comment id 911218
7 พฤศจิกายน 2551 12:36 น. - comment id 911288
อ่านแล้ว แอบร้าวรานในความรู้สึก ชอบบทนี้มากๆเลยอะ บทบันทึกหมึกขาดกระดาษเหลือง เพราะเล่าเรื่องมากมายที่ได้เห็น ได้รู้รสจดจำความลำเค็ญ บางหน้าเว้นจารึกเพราะหมึกจาง นกนางนวลเคียงคู่บินสู่ฝั่ง กลับคืนรังอุ่นนุ่มในพุ่มไม้ แต่เรือน้อยลอยคว้างไร้ทางไป จอดรอให้สายลมมาจมเรือ. แต่งเก่งมากๆเลยคะ จะติดตามผลงานของคุณตลอดไปเลยนะคะ ชื่นชมจากใจจริงๆ
10 พฤศจิกายน 2551 22:42 น. - comment id 912462
เพราะมากค่ะ กำลังหัดแต่งกลอน ได้ความรู้เพิ่มมากเลยค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
