สะพานเชื่อมฝั่งคลองทั้งสองฟาก คือสะพานไม้หมากมากความฝัน ราวไม้ไผ่ลำเก่าผูกเถาว์วัลย์ ให้คงมั่นปันปลูกเหมือนผูกใจ เขาวางเบ็ดเรียงรายเอาไม้ปัก เพื่อเกี่ยวดักปลาน้อยลอยน้ำใส อยากเป็นเบ็ดราวขาวขึงยาวไกล คอยยึดเหนี่ยวเกี่ยวไว้..เกี่ยวใจคน เสียงหัวร่อต่อกระซิกระริกรี้ เหมือนกระดี่ได้น้ำยามหน้าฝน มีสะพานเชื่อมหาพบหน้ามล ก็สุขล้นจนเกินย้ำคำบรรยาย แต่วันนี้ ที่ลำคลองต้องแห้งขอด แหเคยทอด เบ็ดเคยวางก็จางหาย สะพานเก่าผุกร่อนมันคลอนคลาย รักสลายเจ้าหายลับไม่กลับคอน พี่หม่นไหม้ใจคนึงคิดถึงมาก เห็นสะพานไม้หมากยากจะถอน ทุกคืนค่ำพร่ำพรอดเคยกอดนอน กลับถูกหลอนหลอกถลำด้วยคำลวง ได้แลเห็นเมื่อเย็นย่ำตอนน้ำหลาก สิ้นสะพานไม้หมากยากจะหวง สร้างสะพานคอนกรีตเหมือนกรีดทรวง ใจพี่ร่วง พังพ่าย...คล้ายสะพาน
ลิลิต 3 พ.ย. 2551 13:31 น. - ID 120116 
1394
2
0
3 พฤศจิกายน 2551 14:56 น. - comment id 910107
ไพเราะมากค่ะ สะพานไม้หมากต้องไปตามสวน แต่สะพานเหล็กหาไม่ยากค่ะ
3 พฤศจิกายน 2551 19:07 น. - comment id 910165
อ่านกลอนนี้ ทำให้คิดถึงเพลงสะพานไม้หมากของนักร้องคนใต้คะ ชอบมากๆๆ
3 พฤศจิกายน 2551 22:53 น. - comment id 910263
หวัดดีครับ..คุณแก้วประกัสสร.. และคุณ ฉางน้อย... กลอนนี้ เขียนขึ้น หลังจากที่ได้ฟังเพลงซึ้ง ๆที่คุณฉางน้อย ว่ามาถูกต้องแล้วครับ...เห็นว่าเพลงมันซึ้ง ๆ ดี ก็เลยเอามาแต่งกลอน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
