สายลมพัดผ่านมาเข้าสู่หน้าหนาว สายลมเบาเบาพัดผ่านใจคนเหงาเหงา ดั่งแมงปอปีกบางบินถลาลมใต้เงาดาว กับเรื่องราวของเจ้าที่เก็บไว้ในความทรงจำ สายลมเจ้าเอ๋ย อย่างพัดแรงเลยได้ไหม ฉันไม่มีแรงพอที่จะบินท้าลมแรงต่อไป เพราะว่าด้วยตัวและกายใจฉันเพียงบางบาง ดั่งเหมือนแมงปอปีกบางในตอนนี้ ไม่อาจสู้แรงลมที่มีบินต่อไปได้ ถลาตัวไปตามสายลมพัดพาไป สู่หนใดก็ได้แล้วแต่สายลม หวนมานึกถึงตัวเราที่เป็นอยู่ตรงนี้ ไม่แตกต่างเหมือนชีวีแมงปอนั้นได้ ตั้งแต่วันที่เธอมาลาร้างและห่างไกล ชีวิตนี้ก็สิ้นไร้แม้ฝันที่จะก้าวเดินไป หนทางชีวิตยังรู้ว่าอีกยาวไกล จะทนเจ๊บปวดร้าวในหัวใจทำไมตอนนี้ ทั้งๆเรื่องราวก็ผ่านมาเนิ่นนานหลายปี แต่ที่ฉันต้องเป็นอยู่อย่างนี้ก็เพราะ....รักนี้ฉันมีแต่เธอ ............................................................. แด่....ใครสักคน .......................................................... กวีคนเศร้า จึงเขียนแต่กลอนเศร้าๆต้องขอโทษด้วยนะ
11 ตุลาคม 2551 15:31 น. - comment id 903923
เพียงพบกับความทรงจำแสนเศร้าหมอง มิอาจครองเคียงคู่ดั่งใจฝัน เพียงพบเจอเพื่อมีแค่ความผูกพัน นึกถึงกันวันก่อนเก่าเท่านั้นเอง สักวันหนึ่งคงพบเจอคนที่ใช่ ไม่มีใครทำให้เจ็บซ้ำสอง หากคนนั้นเป็นตัวจริงที่หมายปอง คงได้ครองคู่กันสมดังใจ
11 ตุลาคม 2551 16:15 น. - comment id 903932
โอ้ยๆๆๆๆ ใจจะขาดแล้วเอ้ยยยยยยยยยย อิอิแวะมาแซว พ่อใหญ่ผิงจ้า
12 ตุลาคม 2551 19:05 น. - comment id 904132
ขอบคุณเพื่อนคนหนึ่ง... ดีใจที่มาทักทายและเติมแต่งให้กันและกัน ................................... ขอบคุณน่าน.. ที่มาทักทายเดี๋ยวน้อยใจว่าคนผิงดาวไม่ทักทาย
13 ตุลาคม 2551 09:08 น. - comment id 904238
เศร้าเสมอนะคะ