เนิ่นนาน....เหลือเกินสำหรับฉัน แต่ละวันผ่านไปไร้จุดหมาย นับจากวันที่เธอนั้นลาไกล เดินจากไปโดยไม่เอ่ยคำลา อยากรับรู้เหตุผลบอกได้ไหม เพราะเหตุใดทำใจเจ็บ..เกินรักษา ทุกทุกวันจมอยู่กับน้ำตา การจากลาโหดร้ายใจเกินทน ยังคงอยู่เดียวดายกับความเหงา เคว้งคว้างว่างเปล่ากลางสายฝน อยู่คนเดียวไม่พบปะกับผู้คน เพราะเหตุผลจากเธอนั้นไม่มี
9 ตุลาคม 2551 20:56 น. - comment id 903585
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้ค่ะ
10 ตุลาคม 2551 13:24 น. - comment id 903735
การจากลาในวันนี้ ร้ายเกินกว่าที่จะทานทนได้ ลาจากทั้งที่ไม่ยอมจากไป จากเพียงใจ แต่ไม่ยอมจากกัน จบแล้วจากก็เจ็บ แต่จบแล้วไม่จากมันจีจีดๆมากว่า
10 ตุลาคม 2551 17:03 น. - comment id 903799
แวะมาอ่านกลอนค่ะ
10 ตุลาคม 2551 18:51 น. - comment id 903812
พบพรากเป็นอนิจจังครับ.. มีเกิดขึ้น..รุ่งเรือง..และดับลง.. ทำใจกลางๆไว้นะครับ.. รู้สึกแล้วนำมาเขียนเป็นกลอนเก็บไว้นี่ ก็ดีไม่น้อยเอาไว้มาระลึกย้อนหลังเมื่อผ่าน วานวันนั้นไปแล้ว..น่ะ..