ในขณะที่ฉันเหนื่อยล้าแทบเลิกร้าง ทิ้งฝันพักเดินทางสายปรารถนา ไม่มีใครสักคนคู่เคียงในเวลา วันนั้นฉันหลั่งน้ำตาแทบสิ้นใจ ในขณะที่ฉันเหนื่อยและท้อแท้ ไม่มีสักมือมาดูแลมาแก้ไข สิ่งที่ฉันพอมีมาเยี่ยวยาคืออะไร มีใครอยากรู้ไหมมันคือ...น้ำตา บ่อยครั้งเพียงลำพังในวันเหงา ฉันนั่งอยู่กับเงาความเหว่ว้า พูดกับความเศร้าแกล้มด้วยเวลา หยดน้ำใสไหลมาช้าช้าค่อยค่ยอฆ่าหัวใจ ฉันมีชีวิตอยู่เพียงลำพัง สิ้นสุดแล้วทุกความฝันฉันหวั่นไหว ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะทัดทานสิ้งใด วันนี้สิ่งที่ฉันทำได้คือร้องไห้คนเดียว จะมีใครรู้บ้างไหม ว่ามีใครหลั่งน้ำตาในคืนเปลี่ยว ทนเหงาเศร้าอ้างว้างและดายเดียว ทุกส่วนเสี้ยวของชีวิตคือน้ำตา หยดน้ำตาที่รินไหลจะสิ้นลง พร้อมพร้อมไปกับความผุยผงในคืนเหว่ว้า ฟ้าค่ำคืนนี้มันช่างดายเดียวในน้ำตา ชีวิตฉันคงหมดค่าให้หายใจ สิ่งเดียวที่ฉันจะทำได้ในตอนนี้ ในคืนที่หลั่งน้ำตาจนโหยไห้ ยอมรับมันซะว่ามันคือเพื่อนใจ และใช้ชีวิตอยู่กับมันต่อไปจนสิ้นลม
5 ตุลาคม 2551 15:46 น. - comment id 902554
คุณไม่ได้ร้องไห้คนเดียวหรอกนะคะ ยังมีใครบางคนทีแอบร้องไห้คนเดียวเช่นกัน งั้นก็มาร้องเป็นเพื่อนกันนะคะ
5 ตุลาคม 2551 16:44 น. - comment id 902569
เศร้าจังเลยอะ
5 ตุลาคม 2551 19:13 น. - comment id 902620
..เรนเองเก๊าะเคย... ถูกเฉยเมย..จากมามี้.. ใครคนนั้น..แอบหยิกและตี.. ร้องไห้ทุกที..ฟ้องมี้เก๊าะ..ไม่.... เป็นเรื่องราว..ที่จดจำ.. เฝ้าตอกย้ำอดทน..ไม่ร้องไห้.. เต็บโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่.. อยากบอกใคร..คนนั้น..ที่แกล้งกัน.. .. ..
5 ตุลาคม 2551 19:16 น. - comment id 902622
ร้องไปเถิดถ้าร้องเพื่อจะลุก ร้องเพื่อปลุกเพื่อปลอบเพื่อสร้างเสริม ร้องเพื่อเรียกความแกร่งกล้ามาต่อเติม ร้องเพื่อเพิ่มความมั่นใจในชีวิต ทุกชีวิตจะต้องมีผิดพลั้งพลาด มิมีขาดในชะตาฟ้าลิขิต ทุกชีวีมากท้นมลพิษ มิมีสิทธิ์ไม่รับส่งกลับคืน หนูแวะมาเยี่ยมค่ะช่วงนี้ปิดเทอมเลยมีเวลามาเขียนกลอน
6 ตุลาคม 2551 12:40 น. - comment id 902747
โอ๋ ๆ อย่าร้องไห้นะ ครูเอาไอติมมาฝากแล้วน้า
10 ตุลาคม 2551 13:14 น. - comment id 903730
เมื่อเสียน้ำตา คุณจงคิดว่า..มันจะทำให้คุณเข้มแข็งสักวัน เป็นกำลังใจให้นะคะ