ที่ปลายตานั้นฉันมองเห็นเป็นสีเทา ที่ปลายใจความว่างเปล่าก้าวมาหา กับคืนนี้ที่ความรู้สึกมันโรยรา อยากบอกใครสักคนว่ามันท้อใจ กับชีวิตที่ไร้ทางออกแบบตอนนี้ ทำไงดีฉันไม่รู้จะไปทางไหน มองเห็นเพียงความมืดดำของจิตใจ หมดเรี่ยวแรงจะเดินไปเหมือนอย่างเคย
12 กันยายน 2551 07:59 น. - comment id 895054
ก๊อกๆๆๆ สวัสดีตอนเช้าค่ะ
12 กันยายน 2551 08:51 น. - comment id 895074
อย่ายอมแพ้กับอะไรง่ายๆ ซีคะ ปัญหาและอุปสรรคมีไว้ให้แก้นะคะ สู้ สู้ ค่ะ จะคอยเป็นกำลังใจให้นะ
12 กันยายน 2551 11:09 น. - comment id 895116
อย่าท้อแท้เช่นนี้นะที่รัก แค่ผ่อนพักปล่อยวางบ้างเถิดหนา ทางชีวิตที่เปป็นเช่นธรรมดา ใครใครที่เกิดมาย่อมเคยพบ เมื่ออ่อนล้าเหนื่อยนักก็พักผ่อน หลับตานอนทำใจให้สงบ เติมความหวังกำลังใจไว้สู้รบ อย่าสยบขวากหนามข้ามให้พ้น พระอาทิตย์ลับฟ้ายังมาใหม่ ผลัดพระจันทร์อำไพงามใสสด ตะวันเหนือยเมื่ยนักก็พักรถ จันทร์ปรากฏแทนฉายที่ปลายฟ้า ทุกสรรพสิ่งเวียนว่ายหลายตลบ พรุ่งนี้เธออาจพบสิ่งดีกว่า ฝากบทกลอนกำลังใจนี้ให้มา บอกเธอว่าอย่าท้อ..สู้..ต่อไป.. แวะมาให้กำลังใจครับ.....
12 กันยายน 2551 11:19 น. - comment id 895119
ผมคงรีบไปหน่อยต้องขอโทษครับ.. กลอนไม่สัมผัสระหว่างบท..เลยขอแก้ใหม่ อันเดิมคุณจะลบทิ้งหรือเก็บไว้ก็ได้ครับ.. เจตนายังคงเดิม....คือผมผิดแล้วต้องแก้ไข เอาเป็นว่าจะเก็บไว้ทั้งคุ่เลยก็ได้..... หรือจะลบอันเก่าก็ไม่ว่ากัน... ส่งกำลังใจมาให้นะครับ... อย่าท้อแท้เช่นนี้นะที่รัก แค่ผ่อนพักปล่อยวางบ้างเถิดหนา ทางชีวิตที่เป็นเช่นธรรมดา ใครใครที่เกิดมาย่อมเคยพบ เมื่ออ่อนล้าเหนื่อยนักก็พักผ่อน หลับตานอนทำใจให้สงบ เติมความหวังกำลังใจไว้สู้รบ อย่าสยบขวากหนามข้ามให้พ้น พระอาทิตย์ลับฟ้ายังมาใหม่ ผลัดพระจันทร์อำไพไม่หมองหม่น ตะวันเหนือยเมื่อยนักก็พักพล ศศิธรจรดลที่ปลายฟ้า ทุกสรรพสิ่งเวียนว่ายหลายตลบ พรุ่งนี้เธออาจพบสิ่งดีกว่า ฝากบทกลอนกำลังใจนี้ให้มา บอกเธอว่าอย่าท้อ..สู้..ต่อไป..
13 กันยายน 2551 00:15 น. - comment id 895415
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ จะพยายามสู้ต่อไปเท่าที่จะมีแรงค่ะ