บอกทำไมว่ารักเมื่อไม่จริง สุดท้ายก็ทิ้งเหลือแค่เพียงฉัน เริ่มง่าย ง่ายใช้เวลาเพียงไม่นาน คำหวาน หวาน หว่านใจให้หลุดลอย จินตนาการไกลสุดเอื้อมสอย ตามคำฝอยเฟื้องฟู้งที่เธอพร่ำ ฝันยามตื่นชื่นมื้นฝังความจำ ถูกเธอย้ำซ้ำ ๆ ให้ปักใจ มาต้องตื่นฟื้นตัวใจสลาย ใจจะวายล้มร่างลงกองนิ่ง น้ำตาท่วมล้นไหลเมื่อโดนทิ้ง รักไม่จริงก็เท่านี้ต้องเจ็บใจ
5 กันยายน 2551 17:10 น. - comment id 892836
สวัสดีครับ .. ภันเต ได้อ่านกลอนคุณแล้วเนื้อหาก็ใช้ได้นะครับ แต่ฉันทลักษณ์ของกลอนผิดไป นั่นคือ สัมผัสระหว่างบท ไม่สัมผัสกันเลย กล่าวคือ คำสุดท้ายของบทแรก จะต้องส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ของในบทถัดไปนะครับ ป.ล. เห็นเป็นมิตรรักนักกลอนเหมือนกัน จึงอยากให้เขียนให้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์..ครับ
5 กันยายน 2551 18:16 น. - comment id 892935
เจ็บทุกครั้งที่โดนหลอกให้รัก เหมือนถูกปักตรงอกด้วยมีดหมอ แต่ถึงเจ็บยังไงไม่เคยท้อ ยังเฝ้ารอเธอรักใหม่อยู่ร่ำไป หลอกให้พอ
5 กันยายน 2551 18:36 น. - comment id 892948
หลอกให้รักให้ช้ำปักดวงจิต หลอกให้คิดให้หลงให้สงสัย บอกว่ารักทั้งที่ไม่มีใจ แล้วสุดท้ายเจ็บใช่ไหมที่ฉันมี เจ็บเจียนตายไม่วายน้ำตาไหล เธอมาหลอกให้เยื่อใยช้ำป่านปี้ ไม่เหลือแล้วแม้เรี่ยวแรงใช้ชีวี จบตรงนี้ทรุดตรงนี้กับน้ำตา
6 กันยายน 2551 18:47 น. - comment id 893259
แวะมาอ่านบทกลอนครับ.. ..หลอกได้หลอกไป หลอกให้พอ ..อิอิอิ สู้ๆๆๆๆ
19 มิถุนายน 2554 10:52 น. - comment id 1199755
อย่าบอกรักใคร ถ้าจริงจัยไม่พอ
11 พฤศจิกายน 2554 21:16 น. - comment id 1214724
"สอนมากกูเบื่อ สอนเหลือกูเกียด สอนละเอียดกูงง บอกตงๆ กูขี้เกียจเรียน" "เรียนไปก็ไร้ค่า ตาย:-)ก็ลืมหมด สอบได้เป็นเรื่องตลก สอบตกเป็นเรื่องธรรมชาติ" "การบ้านคือยาพิษ เสาร์-อาทิดคือสวรรค์ วันจันทร์คือนรก สมุดพกคือวันตาย" "..ใดใดในโลกล้วน อนิจจัง ..ไม่อ่านหนังสือยัง สอบได้ ..กูอ่านแล้วไซร้ สอบตก ..ฉะนั้นไซร้ ... ....อย่าอ่าน แม่งเลย ..." >ส่งต่อไปอีก 10 คนมิฉะนั้นสอบกี่ทีก้อจะตกตลอดไป หุหุ