The Last Leaf ใบไม้ใบสุดท้าย The Cascades The last leaf clings to the bough Just one leaf thats all there is now And m y last hope lives with the lonely leaf, lonely leaf With the last leaf that clings to the bough ใบไม้ใบสุดท้ายที่ปลายกิ่ง นั่นคือสิ่งเดียวที่หวังยังเหลืออยู่ ด้วยใบไม้ใบอื่นร่วงหล่นพรู จึงเหลืออยู่ใบเดียวเดี่ยวเดี่ยวนี้ Last summer beneath this tree My love said shed come back to me Before the leaves of autumn Touch the ground, touch the ground My love promised shed be homeward bound ฤดูร้อนปีก่อนใต้ต้นไม้ เธอบอกให้ฉันคอยอยู่ที่นี่ จะกลับมาหาฉันในทันที ก่อนวันที่ใบไม้ได้หล่นพื้น Then one by one the leaves began to fall And now that winters come to call The last leaf clings to the bough Just one leaf, thats all there is now Will my last hope fall with that lonely leaf Lonely leaf, with the last leaf, the last leaf, with the last leaf That clings to the bough..bough..bough.. แล้วใบไม้ใบโน้นเดี๋ยวใบนั้น ต่างพากันร่วงพรูอยู่ดาษดื่น ลมหนาวพัดมาแล้วทั้งวันคืน ฉันสะอื้นยืนระทดหมดความหวัง
10 มีนาคม 2545 20:26 น. - comment id 39707
อืมม คุณนกตะวันเขียนกลอนเพราะดีค่ะ เพราะด้วย..แปลกด้วย ..
10 มีนาคม 2545 21:07 น. - comment id 39731
เพราะทุกบทเลยน่ะค่ะ อย่างที่ Jeminine ว่าทั้งเพราะและก็แปลก แต่เป็นความแปลกที่อ่านแล้วประทับใจ ^O^
17 กรกฎาคม 2550 15:39 น. - comment id 101843
เป็นกลอนที่เพราะดีค่ะ