นิทานดวงจันทร์

!!!...เศษดาวที่ไร้แสง...!!!

 ดวงเอ๋ยดวงจันทร์	ทุกวันลอยเด่น
ใครได้มองเห็น	ต่างกล่าวชื่นชม
ดวงจันทร์หญิงชาย	พร่างพรายสุขสม
ไม่เคยเศร้าตรม 	ลอยล่องราตรี
 จนมาถึงวัน		ดวงจันทร์ผู้หญิง
คิดหาบางสิ่ง		เพื่อความเปรมปรีดิ์
ทิ้งจันทร์ผู้ชาย	ตัดสายไมตรี
แล้วลอยไปที่		เจ้าดวงอาทิตย์
 ดวงจันทร์ผู้ชาย	ไม่คลายซึมเศร้า
ถึงจันทร์ดวงเก่า	ที่เคยใกล้ชิด
จึงออกตามหา		ทั่วฟ้าทุกทิศ
แต่เหมือนหมดสิทธิ์	เจอจันทร์ดวงนั้น
 จึงแตกร่างกาย	ให้คล้ายดวงดาว
พร่างพรายแวววาว	นับร้อยนับพัน
แยกย้ายตามหา	ทั่วฟ้าทุกวัน
แม้หลับยังฝัน		ถึงทุกเวลา
 ดวงจันทร์ผู้หญิง	ใจจริงครุ่นคิด
ว่าตนนั้นผิด		ที่ทิ้งเขามา
เจ้าดวงอาทิตย์	ไม่คิดห่วงหา
ไม่มีเวลา		ให้ตนสักวัน
 ยามเช้าส่องแสง	ร้อนแรงสดใส
ไม่ว่าใครใคร		ต่างก็สุขสันต์
ให้ทุกชีวิต		ใกล้ชิดผูกพัน
ไม่สนดวงจันทร์	ว่าเศร้าเพียงใด
 พอหมดกลางวัน	ดวงจันทร์เฉิดฉาย
อาทิตย์กลับหาย	ลับลาจากไป
ไม่เหมือนก่อนนั้น	ดวงจันทร์คู่ใจ
ไม่เคยห่างไกล	คอยอยู่คู่กาย
 ดวงจันทร์ผู้หญิง	จึงทิ้งความฝัน
กลับไปให้ทัน		ดวงจันทร์ผู้ชาย
พบเพียงดาวน้อย	เรียงร้อยหลากหลาย
โอบล้อมรอบกาย	ดวงจันทร์ผู้หญิง
 แต่กลับไร้เงา	ของเขาผู้นั้น
ดวงดาวนับพัน	พร่างพราวเสียจริง
เหมือนอยากบอกให้	เข้าใจบางสิ่ง
ที่เคยถูกทิ้ง		ได้เปลี่ยนแปลงไป
 คิดถึงจังเลย	ที่เคยห่างหาย
ดวงจันทร์ผู้ชาย	เจ้าอยู่หนใด
หมู่ดาวพราวพร่าง	ท่ามกลางฟ้าใส
พร้อมหนึ่งดวงใจ	ที่ให้ดวงจันทร์
 ยังคงสวยงาม	ในยามราตรี
ด้วยรักที่มี		ด้วยความผูกพัน
เปรียบดั่งหัวใจ	ผูกไว้รวมกัน
ตราบนิจนิรันดร์	เหมือนจันทร์กับดาว