อาจเป็นแค่ความหวั่นไหว ที่เธอเผลอไผลเพียงชั่วครู่ ความจริงใจในใจรู้อยู่ เธอมีคู่มาแสนนาน ไม่อาจทำร้ายใครได้ เพราะเขาเป็นคนน่าสงสาร ลิมฉันเถอะ แม้จะทรมาณ ดีกว่าทนร้าวรานจนวันตาย
แก้วประภัสสร 22 ส.ค. 2551 13:58 น. - ID 118208 
1712
4
0
22 สิงหาคม 2551 14:14 น. - comment id 888827
เพราะหวั่นไหวใจจึงเจ็บ และหนาวเหน็บดวงจิตอยู่เสมอ
22 สิงหาคม 2551 14:26 น. - comment id 888839
คุณ "เอื้ออารมณ์" แค่หวั่นไหวก็ใจแป้วแล้วค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ
22 สิงหาคม 2551 14:48 น. - comment id 888855
แค่หวั่นไหว กับอ่อนไหวค่ะ ไม่นานก็คงลืม...
22 สิงหาคม 2551 15:19 น. - comment id 888866
คุณ "มณีจันทร์ เขาคงต้องใช้เวลาแล้วล่ะคะ ขอบคุณนะคะที่แวะมาทักทาย
22 สิงหาคม 2551 20:27 น. - comment id 888933
บางทีหาแค่หวั่นไหวไม่...แต่มันกัลบหลงไหลหัวปัหหัวปำ..แม้จะรู้ว่าต้องช้ำใจ.. ...แวะมาเยือนครับ
23 สิงหาคม 2551 12:04 น. - comment id 889042
คุณ "กิ่งโศก" แบมว่า ที่ช้ำๆกันอยู่อะค่ะ อาจเป็นเพราะเราแยกไม่ออกว่าอะไรคือรัก อะไรคือหลง ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยม อบอุ่นค่ะในบ้านนี้
23 สิงหาคม 2551 13:36 น. - comment id 889046
ยิ่งใกล้กันยิ่งหวั่นไหว...ห้ามใจตัวเองมิได้เลยง.กับหัวใจที่เมยเฉยไม่รู้จะทำอย่างไร..ยิ่งใกล้เธอจิตใจยิ่งวุ่นวาย..สั่งหัวใจให้เมินเฉยไม่รู้จะทำอย่างไร..ยิ่งใกล้ก้อยิ่งหวั่นไหว...เฮ้อ...
25 สิงหาคม 2551 10:19 น. - comment id 889430
คุณ เอื้องอังกูร แค่หวั่นไหว หัวใจจึงอ่อนแอ เพียงแค่พ่ายแพ้ใจตัวเอง ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
