หน้าส่วนตัว
มองสายฝนคราใดใจสะท้าน
เหมือนสายป่านนานวันพลันสลาย
ยิ่งห่างเหินเมินหนียิ่งปวดใจ
สุดจะทานทนได้ก็ใจคน
ทำไมหนอต้องมาเป็นกันเช่นนี้
ต้องมานั่งน้ำตาปรี่อีกกี่หน
ใจมันร้อนสุดต้านและทานทน
หัวใจคนไม่ใช่เหล็กที่เสกมา
ถึงจะรักเขามากไม่อยากง้อ
ทำไมต้องไปขอข้อสงสาร
หยิ่งไปเถิดหัวใจไม่อีกนาน
ความสงสารเขาไม่ให้ก็ใจคน
รักหนอรักยากจักบอกให้ตอกย้ำ
สี่ปีล้ำหน้าไปเขาไม่สน
ปลงเสียเถิดหัวใจไม่ต้องทน
อย่าไปสนคนหลายรักจักช้ำทรวง
แก้วประภัสสร 18 ส.ค. 2551 16:27 น. - ID 118091 
1500
0
0
18 สิงหาคม 2551 17:28 น. - comment id 887295
เขาว่า ภูเขาสูง เราก็รู้โดยการวัดดู ทะเลลึกเพียงไร เราก็ยังหยั่งถึง แต่ใจคนนี่แหละวัดไม่ได้เลยจริง ๆ ...เนาะ
18 สิงหาคม 2551 17:33 น. - comment id 887299
ขอบคุณคุณอรุโณทัยที่เข้ามาทักทาย ให้กำลังใจค่ะ ใจคนหยั่งลึกยากที่จะเข้าใจจริงๆค่ะ
18 สิงหาคม 2551 21:43 น. - comment id 887385
ใจคนนั้น ยากหยั่ง ถึงภายใน ...เป็นบทกลอนที่มีความหมายดีครับ.. แวะมาชื่นชม
18 สิงหาคม 2551 22:52 น. - comment id 887411
19 สิงหาคม 2551 10:36 น. - comment id 887585
ใจใครใจเขาใจเรา ก็ใจทั้งนั้น นานาจิตตัง
19 สิงหาคม 2551 10:47 น. - comment id 887591
อ่ะนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
