มิแปลกดอกที่มนุษย์โหยหารัก แรงสิเน่หามักดึงผลักให้ลุ่มหลง แต่บุราณนานมามีรักคง อยู่ยืนยงให้เห็นชั่วกัลปา ชลันธรีหญิงกล้าปรีชาแกล้ว สุริยวรมันปักรักแล้วสิเน่หา เคียงคู่สู้สงครามคุมโยธา จนพารามีชัยได้อวดองค์ พระนางแก้วควรค่าชายาลักษมี คู่ฤดีสุริยวรมันผู้หาญหงส์ แต่เพราะกรรมใดเล่าได้ปลิดปลง พระนางทรงถูกลอบฆ่าพิราลัย สุดจะขาดใจสิ้นชลันธลีเจ้า ใจองค์ร้าวแสนร้าวเกินกล่าวได้ ด้วยรักยิ่งพันผูกแสนห่วงใย เมื่อเจ้าไปห่วงหาว่าอาวรณ์ นครวัดได้สร้างร้างนางเจ้า แต่จะเร่งทำเข้าเป็นอนุสรณ์ ให้โลกนี้รับรู้แม้เจ้าจร ก็ไม่เคยคลายคลอนจากกานดา เราจะอยู่เคียงคู่นครวัด ไม่มีพลัดพรากกันยังฝันหา จะยืนหยัดรักแท้ไม่ไคลคลา ขอชลันธรียาเคียงคู่...ทุกชาติไป
รัสสะตะ 16 ส.ค. 2551 21:01 น. - ID 118038 
2490
1
0
16 สิงหาคม 2551 21:07 น. - comment id 886467
16 สิงหาคม 2551 23:28 น. - comment id 886530
อ่านเหมือนกันค่ะ ก็ประทับใจการก่อสร้างที่สุดยอดและตำนานรักนิรันดร์ เก่งจังค่ะ
17 สิงหาคม 2551 08:20 น. - comment id 886657
ชายาลักษมี..ของ พิษณุหริเกศวรเอย.. ....อ่านแล้ว ..แรกๆอาจจะงง กับภาษา..แต่มีคำขยายให้ สักพัก. จะทำให้ดื่มด่ำ ไปกับ สองพระองค์.. กลอนไพเราะครับ..
17 สิงหาคม 2551 09:10 น. - comment id 886700
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาเล่า สงสัยต้องไปหาอ่านเพิ่มแล้วครับ อยากรู้เหมือนกัน
เป็นกลอนบอกเล่าตำนาน ที่ดีครับ ชอบครับ
17 สิงหาคม 2551 17:05 น. - comment id 886943
ดีจ้า แวะมาอ่านตำนานและกลอนไพเราะด้วยค่ะ สบายดีนะคะน้อง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
