....กระทบผิวกายแต่ใจสั่น ไร้สีสันรูปรสและกลิ่นสี เย็นยะเยือกจับจิตขึ้นทวี ทุกครั้งที่ลมแห่งเหงาเข้าครอบใจ ยิ่งเย็นย่ำใกล้ค่ำยิ่งย้ำเจ็บ ฝืนทนเก็บซ้อนอุราน้ำตาไหล ทำได้เพียงแหงนมองดาวบนฟ้าไกล เฝ้าระบายเรียกหารักใครสักคน เมื่อไรเล่าลมแห่งเหงาเจ้าจะจาก พัดพาฝากความเศร้าไปให้ไกลพ้น เก็บความรักหอบไออุ่นมีตัวตน ให้ได้ยลใครสักคนจนนิรันดิ์ ขอสายลมแห่งเหงาที่เฝ้าพัด โบกสะบัดพัดวีวจีฉัน โปรยคำหวานผ่านกวีที่รำพัน มอบกำนัลแด่รัก...ที่ภักดี ปล. พรุ้งนี้จะกลับบ้านนอกแล้วครับ ขอสายลมแห่งความเหงาอย่าได้พัดมาในชีวิตเพื่อนๆ ทุกคนมากนัก เพียงแค่รู้สึกเบาๆ ก็พอ ขอบคุณครับ.......
8 สิงหาคม 2551 16:03 น. - comment id 884025
ขอส่งใจไปบ้านย่านภูธร
8 สิงหาคม 2551 16:16 น. - comment id 884031
ขอบคุณมาก....จริงๆ ครับ คุณกฤตศิลป์ กลับบ้านย่านภูธร หยุดยาว 4 วัน กลับไปหาแม่ จะกลับไปเก็บบรรยากาศดีมาฝากเพื่อนๆ เจอกันอีกทีวันพุทธหน้าครับ "ขอบคุณครับ"
8 สิงหาคม 2551 17:54 น. - comment id 884077
เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
8 สิงหาคม 2551 18:35 น. - comment id 884093
3 ขอบคุณครูกระดาษทราย ผมจะกลับไปเล่าความสุขใจว่าในเมืองใหญ่ยังมีมุมเล็กแสนสงบที่บ้านกลอนหลังนี้อยู่ 4 คุณเอื้องคำ ผมขอขอบคุณด้วยครับ ยินดีในมิตรภาพ ของเพื่อนกลอนมาก.....
8 สิงหาคม 2551 21:28 น. - comment id 884158
สัมผัสแผ่วผิวกายหลายครั้งครา เกิดความล้าทุกหนจนใจหาย สายลมเหงาพัดผ่านผู้เดียวดาย โลกกลับกลายมืดมนจนเศร้าซึม ขอให้เดินทางอย่างปลอดภัย และได้รับความสุขใจกลับมามากๆ นะคะ
9 สิงหาคม 2551 10:43 น. - comment id 884247
เดินทางปลอดภัยครับ