ผ่านล่วงเลยลับลาอีกคราหนึ่ง ค่ำคืนซึ่งราตรีเป็นสีเศร้า เมฆดาวหม่น มืดมัว สลัวเงา มีจันทร์ร้าวเป็นเพื่อนอยู่คู่น้ำตา จะอีกกี่รัตติกาลหมุนผ่านครบ จึงจักจบอารมณ์สิ้นถวิลหา หยุดความเศร้าอันทดท้อทรมา หมดน้ำตาหลั่งสะอื้นกับคืนวัน ไม่มีเหลือแล้วหัวใจข้างในอก เหมือนนรกเพรียกกู่อยู่ในฝัน ความขมขื่นฝืนเก็บไว้ทำไมกัน คงถึงวันปล่อยวางอย่างยืนยาว ขอพ้นจากห้วงราตรีที่โหดร้าย ฆ่าตัวตายเงียบเงียบกับความเหงา ยุติความอ่อนแอทุกเรื่องราว ให้ใจร้าวหม่นไหม้สลายลง รอคืนเหงาคล้อยเคลื่อนเยือนอีกครั้ง จบความหวัง.. สิ้นแล้ว ที่ลุ่มหลง ดับชีวิตเดียวดายให้ปลิดปลง ทอดกายลงหลับใหลไปชั่วกาล...
5 สิงหาคม 2551 17:53 น. - comment id 882772
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง... อยากจะหยุดลมหายใจในวันนี้ พอกันที...ความทุกข์ไร้สุขสม ปรารถนาสนองรับกับอารมณ์ สิ้นความขมท้ายสุดหยุดหายใจ... ไม่อยากทนกับทุกข์ที่จุกแน่น จิตคิดแค้นลนลานเกินขานไข มันควรจบทุกข์เศร้ารุมเร้าไป ชีพตักษัยคงสิ้นทุกข์ที่รุกราน... ลมหายใจที่มีอยู่ดูไร้ค่า ทุกเวลาเจ็บเศร้ายากเล่าขาน จมดิ่งสิ่งโศกเศร้าที่เผาผลาญ ทรมานเกินข่มอารมณ์ทน... ทางสุดท้ายท้ายสุดหวังหยุดโศก ขอลาโลกความทุกข์สุขสักหน เป็นวิญญานล่องไปไร้ทุกข์ทน คราเป็นคน...แล้วทุกข์...จุกอุรา... หัวใจขมดวงหนึ่งเคยคิดแบบนี้จริง ๆ เพียงเพื่อไม่อยากพบกับความทุกข์ทน ที่มันแสน จะทรมาน ตะวันลาคราใดมีน้ำตาในค่ำคืนเงียบสงัด เป็นอย่างนี้มาหลายราตรีแล้ว อยากหลุดพ้น จากสิ่งที่เผชิญไปให้มันพ้น ๆ แต่ยังมีสิ่งที่ต้องทำ มีสิ่งที่ต้องห่วงอีกหลายอย่าง เป็นกำลังใจให้ พบแต่ความสุขสดใส ในทุกคืนค่ำค่ะ
5 สิงหาคม 2551 18:50 น. - comment id 882807
มีจันทร์ร้าว กับ มีจันทร์เจ้าเป็นเพื่อนอยู่คู่น้ำตา ดีกว่าไหม
5 สิงหาคม 2551 18:57 น. - comment id 882811
แด่ คุณผู้หญิงช่างฝัน แวะมาทักทาย ให้คลายหม่นเศร้า บางเวลาอาจเหงา บางเวลาอาจขมขื่น วันเวลาหมุนผ่านไปทุกวันคืน ต้องมีบ้างวันที่แสนสดชื่น จะเป็นของเรา ผ่านอารมณ์นี้มาแล้วค่ะ
5 สิงหาคม 2551 19:25 น. - comment id 882825
สวัสดีครับ... ผู้หญิงช่างฝัน มาศึกษางานเขียนครับ
5 สิงหาคม 2551 19:44 น. - comment id 882837
ไม่มีชีวิตใดที่มีแต่ความสุข เช่นเดียวกัน.. ไม่มีชิตใดที่มีแต่ความุกข์ สุขทุกข์ ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ สมหวัง ผิดหวัง...ล้วนเป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้มแข็ง...บทดสอบจิตใจของเราคือความอ่อนแอ แพ้ เรา..ต้องผ่านไปให้ได้.งอย่าให้สิ่งไร้ค่า ทำร้าย..และมีอิทธิพลเหนือจิตใจเรา.. สู้ๆค่ะ..คนดี
6 สิงหาคม 2551 09:17 น. - comment id 882926
ท้องฟ้า ราตรี เป็นสีดำ ตอกย้ำ เรื่องราว ของความเศร้า แต่ฟ้า ราตรี ยังมีดาว ลบความ เงียบเหงา ของหัวใจ จันทร์ร้าว แต่ใจ ยังไม่แหลก อย่าแบก ความเศร้า เก็บเอาไว้ จันทร์ยัง สาดส่อง แสงอำไพ คนยัง ก้าวไป ตามหนทาง *************************************** *************************************** ท้องฟ้าราตรี ไม่ได้มีแค่สีดำสีเดียวคับ
6 สิงหาคม 2551 02:24 น. - comment id 882941
ชีวิตมักมีความต่าง สุขบ้างทุกข์บ้างทั้งขื่นขม บ้างสมหวังดังใจได้ภิรมย์ บ้างโหดบ้างสุขสมนะคนดี ขอเธออย่าท้อแท้แพ้ใจเจ้า จงชนะความเศร้าด้วยเรานี้ สร้างแรงใจจากใจเท่าที่มี ของเรานี้ให้มีแรงสู้ไป ทุกๆครั้งที่ท้อพ้อชีวิต ค่อยๆคิดให้จิตใคร่ครวญใหม่ หาเหตุผลต้นเรื่องชำเลืองไป ตรองดูว่าสิ่งไหนควรแก้ทาง ทุกหนทางย่อมมีหนทางออก อย่าล้อมกรอบตัวเองจองจำขัง ให้ดวงใจสลายมลายพัง ทิ้งความหวังทุกอย่าง...แล้วดับชะตา สู้ๆค่ะ กำลังใจเกิดขึ้นจากใจเรา
6 สิงหาคม 2551 06:15 น. - comment id 882971
ราตรีหมองมองเหม่อเผลอสะอื้น กลางดึกดื่นเดียวดายในสถาน ใจรวยรินสิ้นหวังนั่งทรมาน รัติกาลผ่านผันเนิ่นนานเนา สวัสดีครับ...มาแอ่วหาคนเศร้าครับ
6 สิงหาคม 2551 07:42 น. - comment id 882986
๐ราตรีสโมสร ตัวพาหะพรากจรใจสลาย ตัวการบ่อนทำลาย ความคิดให้ท้ายสู่ทางตัน ๐ราตรีก็สีดำธรรมดา อัตราความเหงาจึงเข้าขั้น ยิ่งถ้าบกพร่องภูมิคุ้มกัน อันตรายก็เท่านั้นในราตรี ๐ท่านผู้หญิงช่างฝัน ใช่ไหม?ที่เป็นอยู่ก็แบบนี้ ราตรีคือพาหะจะราวี ใครต่อใครโดนขยี้ให้บี้แบน ------ ท่านผู้หญิงฯคับ ยังรักษาระดับการเขียนถึงการผิดหวังซ้ำซาก ได้ดีเหลือเกิน
6 สิงหาคม 2551 08:20 น. - comment id 883010
ชาร์ตแบตแล้วก็ไปต่อเนาะ
6 สิงหาคม 2551 08:47 น. - comment id 883020
ราตรีหม่นคนเศร้าร้าวดวงจิต จบชีวิตตนไปไร้ห่วงหา เค้าคงไม่รู้แน่แท้กานดา อาจมีค่าเพียงน้ำตาแค่หยดเดียว ปล่อยทิ้งทุกข์ไปเสียอย่าคิดถึง ใครคนหนึ่งคนไหนไม่แลเหลียว ตั้งมั่นไว้ในใจให้แน่เชียว อาจเปล่าเปลี่ยวช่วงแรกอย่าแปลกใจ หลังจากนั้นจะดีกว่านี้แน่ ไม่ท้อแท้สิ้นหวังจิตผ่องใส ยังมีหลายคนที่คอยห่วงใย เริ่มต้นใหม่เถิดนะอย่าทุกข์ทน เป็นกำลังใจให้นะคะ
6 สิงหาคม 2551 09:41 น. - comment id 883029
ราตรีนี้อาจเป็นสีดำ แต่อีกไม่นานเดี๋ยวพระจันทร์ก็ส่องแสงจ้า....
6 สิงหาคม 2551 10:08 น. - comment id 883052
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ สู้ นะ
6 สิงหาคม 2551 10:20 น. - comment id 883057
"ชีวิตยังไม่สิ้นต้องดิ้นไป" เป็นกำลังใจให้ อีกคนหนึ่งครับ
6 สิงหาคม 2551 12:49 น. - comment id 883091
มีชีวิตบนโลกที่โศกเศร้า เพื่อประโยชน์ใดเล่าฉันเฝ้าถาม ต้องเจ็บปวดทนทุกข์ที่รุกลาม เกินจะห้ามจิตข่มอารมณ์ตน หากความตายคลายโศกบนโลกนี้ ขออุทิศชีวีเพื่อหลุดพ้น ใครจะว่าอ่อนแอยอมแพ้ตน ดีกว่าทนอยู่อย่าง.. ตายทั้งเป็น ความเศร้า.. บางทีก็สวยและสงบอย่างไม่น่าเชื่อ... ขอบคุณ.. คุณแมงกุ๊ดจี่.. คุณไม่ประสงค์ออกนาม (ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ.. จะพยายามแก้ไขในงานต่อ ๆ ไป ค่ะ) คุณไหมแก้วสีฟ้าคราม คุณเอื้ออารมณ์ คุณครูพิม คุณ ช... คุณอินสวน คุณโจ้... คุณมณีจันทร์ คุณจิ้งจอกน้อย คุณ Whitelily คุณด้วยความคิดถึง (ด้วยใจที่หวั่นไหวด้วยรึเปล่า.. ) คุณไร้อันดับ ขอบคุณ.. มิตรภาพจากหัวใจทุกดวง
6 สิงหาคม 2551 16:00 น. - comment id 883172
เอ้า ช่างฝันแบบนี้ไม่ได้นะ มาค่ะมาอยู่เป็นเพื่อน อย่ามานั่งทอดอาลัยอยู่เลย แต่งกลอนเศร้าจังเป็นอะไรไปคะคนเก่ง แวะมาเยี่ยมนะ ห่วงจ้า
6 สิงหาคม 2551 18:16 น. - comment id 883224
อ่านแล้วให้ความรู้สึกดีๆมากมายครับ
6 สิงหาคม 2551 22:06 น. - comment id 883386
อยากส่งหนังสือให้เล่มหนึ่งจัง สำนักพิมพ์ของ ศาลาไทย .. ชื่อเรื่อง รักในรอยศิลป์ คุณน่าจะชอบอ่ะ อัลมิตราคิดงั้นนะ