ในความผูกพันที่แสนว่างเปล่า กับระยะทางหลายหลายก้าวที่เข้าไม่ถึง เหมือนอยู่ตรงหน้า แต่เป็นแค่มายาเมื่อคว้าดึง ในความเจ็บปวดที่ลึกซึ้ง ลึกลงไปก้นบึ้ง...เธอไม่มีใจ ในความชาเฉยที่เธอให้กัน ไม่ว่าจะทุ่มเทให้เธอนั้น...มากแค่ไหน ที่เห็นอยู่เต็มตา คือ หมดค่าและเหลือเพียงรอเวลา..หมดใจ เพราะทุกความพยายามที่มีให้ ถูกถมเต็มด้วยความน้อยใจ.. ...ทุกทุกวัน...
8 มีนาคม 2545 23:38 น. - comment id 39383
อ่านตอนดึกๆเช่นกันจ้า
8 มีนาคม 2545 23:59 น. - comment id 39391
ความรู้สึกอย่างนี้ ก็เหมือนยืนอยู่บนเส้นด้าย...ดูแลหัวใจตัวเองให้ดีนะ.....รับกำลังใจไปด้วยจ้ะ
9 มีนาคม 2545 00:10 น. - comment id 39398
ความน้อยใจเป็นสาเหตุที่ทำให้หัวใจอ่อนล้านะ เข้มแข็งและอดทนต่อเหตุการณ์ที่จะเกิดนะ เป็นกำลังใจให้ด้วยใจจริง
9 มีนาคม 2545 08:09 น. - comment id 39461
ทุกสิ่งที่ทำไปไม่มีค่า ที่ตอบแทนกลับมามีแต่ความเฉยชา และ..........ได้แต่น้อยใจ
9 มีนาคม 2545 12:25 น. - comment id 39475
..ชอบที่เขียนมากเลย อ่านแล้ว รู้สึกน้อยใจ ตาม ละอองน้ำ ด้วยจริง ๆ เข้มแข็งไว้นะ ..บางที มันอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดเสมอไปหรอกนะ ^__^
18 มีนาคม 2545 14:05 น. - comment id 41226
ขอบคุณทุกกำลังใจนะ
15 กันยายน 2545 23:11 น. - comment id 76739
โดนใจจังบทนี้..ตรงกับชีวิตจริงในครั้งเก่าก่อน