เปลวแดดแผดร้อนยังว่าหนาว ลมเล้าผ่านกายใจเยือกไหว ดาวพราวพร่างฟ้ายังหม่นใจ จันทร์กระจ่างเพียงใดยังมืดมน ใจเจ้าเศร้าเหงาเพราะเงารัก สุดจะหักห้ามจิตพิษขื่นขม กาลนานผ่านวันนิรันดร์ตรม หมองหม่นยามรักนั้นจากลา ทรงจำวันวานยังฝังจิต ร้าวชิดดิ่งลึกฝังเงาฝัน เนิ่นนานกาลผ่านยังจดจำ หวังสักวันใจเจ้าจะร้าวลืม ยังคงอ่อนไหวยามพบหน้า ยังคงหลบตาแย้มยิ้มใจขมขื่น ยังคงซ่อนรักนัยน์ตาตรมน้ำตากลืน ยังคงเป็นอีกคนหนึ่งที่รักเธอ หิมะขาว
1 สิงหาคม 2551 23:07 น. - comment id 881834
ภาพแห่งความทรงจำ ยังคงตอกย้ำ...สัมพันธ์...เธอและฉัน ให้รู้ว่าความรู้สึกลึกลึกยังคงผูกพัน และฉันยังอยู่กับคืนวัน...และความฝันของสองเรา ในขณะที่เธอห่างไกล ทิ้งฉันไว้กับความเหงาเศร้า ปล่อยให้ความเดียวดาย...มากล่ำกลายมาเป็นเงา โดยเธอไม่สนใจคำว่าเรา...ฉันจึงต้องเหงาอยู่ลำพัง ความทรงจำลืมยากค่ะ
3 สิงหาคม 2551 10:57 น. - comment id 882019
สู้ๆ