เป็นเพียงความช้ำที่ฝังลึก เป็นเพียงความรู้สึกที่อ่อนล้า เป็นเพียงรอยร้าวในน้ำตา เป็นเพียงความไร้ค่าของคนอ่อนแอ เธอไม่จำเป็นต้องห่วงใย ไม่จำเป็นต้องถามไถ่หรือแยแส เพราะคนอย่างฉันไม่ต้องการใครดูแล เพราะฉันก็แค่ตัวละครของความพ่ายแพ้ เท่านั้นเอง
8 มีนาคม 2545 20:12 น. - comment id 39320
ยังจำได้ครับ ยังแต่งกลอนได้เพราะและซึ้งเหมือนเดิมนะครับ
8 มีนาคม 2545 20:42 น. - comment id 39333
ถ้าเขียนได้ขนาดนี้แสดงว่าคุณยังแคร์ ไม่ใช่แค่ตัวละครที่พ่ายแพ้หรอกค่ะ ^O^ ซึ้งจัง
8 มีนาคม 2545 20:47 น. - comment id 39337
เย้ ดีใจจังที่ยังมีคนจำกันได้อยู่ ขอบคุณภีมกับข้าวปล้องมากค่ะ
8 มีนาคม 2545 21:39 น. - comment id 39341
เสี้ยวก็ยังจำได้ค่ะ
8 มีนาคม 2545 21:42 น. - comment id 39342
ยังคิดถึงกลอนของยังแคร์เหมือนเดิมจ้ะ
8 มีนาคม 2545 22:40 น. - comment id 39363
ก็ ถามถึงออกบ่อย ยังแคร แพรวา ม้าก้านกล้วย มันคล้องจองกันออกจะตายไป
9 มีนาคม 2545 00:21 น. - comment id 39407
จำได้เหมือนกัน แต่งกลอนเพราะเนอะ เศร้าด้วย ตามอ่านมาตลอด บางบทก็เก็บไว้ มันโดนใจนะค่ะ
9 มีนาคม 2545 00:50 น. - comment id 39424
ยังจำได้จ้า....
9 มีนาคม 2545 11:02 น. - comment id 39463
ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ Tawan ก็หายไปนานนะ จะจำกันได้ไหมนะ :) อ้อ...กลอนเพราะเหมือนเดิมนะคะ
9 มีนาคม 2545 13:10 น. - comment id 39485
เย่ ดีใจจังที่ยังไม่ลืมกันนะคะ ยังแคร์ก็จำได้หมดทุกคนเลย ทั้งเสี้ยว mono ม้าก้านกล้วย cool-hearted ธนรัฐ สวัสดิชัย Tawan