นาวี
ไม้หอม
ฉันอยากเป็นนกน้อยสดใส
บริสุทธิ์เจียระไนวัยอ่อน
พร้อมโบกโบยบินทุกถิ่นดอน
สองปีกโอนอ่อนพร้อมใจ
ฉันอยากเป็นนกน้อยลอยลม
บินชมโลกกว้างสว่างไสว
ทั่วทุกแห่งหนพงไพร
บินไปด้วยใจที่ศรัทธา
แต่มิอาจเป็นได้อย่างใจฝัน
ผืนฟ้าตรงนั้นเหมือนไร้ค่า
ฉันเป็นแค่ใครที่ธรรมดา
นกน้อยเสมือนว่ามันไกลเกิน
ฉันเป็นได้แค่เพียงนาวี
อยู่บนลำนทีที่ห่างเหิน
ผืนฟ้าตรงนั้นไม่ใช่ทางเดิน
มันไกลเกินเอื้อมมือจะคว้ามา
แค่เพียงเรือลำเล็กลำนึง
คงไปไม่ถึงซึ่งฝั่งฟ้า
ฉันอยู่เหนือได้แค่ผืนน้ำธารา
มิอาจเป็นบินหลาทายท้าฟ้าตาวัน
ฉันอยากเป็นบินหลาอย่างเธอบ้าง
ไม่อยากลอยเรืออ้างว้างตามทางฝัน
บินอยู่ใกล้ผืนฟ้าคู่เคียงกัน
ให้ฟ้าคอยโอบขวัญฝันของใจ