ไกลใกล้ใจรับรู้สองเรา ดุจดังเงามิเลือนหาย ห้ามหักผลักฝืนกล้ำกลืนใด ดุจไฟเร่าร้อนซ่อนทรวง เนิ่นนานปานใดใจเพรียกหา เวิ้งว้างเวทนาเร่าร้อน รักเอยคงเคยเชยชิดปางก่อน พบพักตร์รักย้อนซ้อนรักสลักทรวง
26 กรกฎาคม 2551 18:47 น. - comment id 879133
เพราะดีครับ ใช้คำอิสระพลิ้วดี ลองเพิ่มสัมผัสระหว่างบทสักหน่อย ก็ดีเหมือนกันนะครับ
26 กรกฎาคม 2551 20:59 น. - comment id 879198
นกน้อยบินโบก งดงาม
26 กรกฎาคม 2551 22:17 น. - comment id 879234
อย่าอาจเอื้อมดูแคลนแค้นใจว่า เวทนาคนคิดไกลใจแปดเปื้อน มาดูถูกกันเกินไปไว้ขอเตือน ว่าจะเลือนลาไปไม่ติดใจ ฉไนยังตามกัดกันไม่ปล่อย อย่าพูดพล่อยกรรมจะยังยั้งไปให้ ขอบอกกันว่าฉันเข็ดจนตาย เพียงเสียดายความเมตตาข้าขอคืน
26 กรกฎาคม 2551 23:00 น. - comment id 879262
เม้นท์ไว้ใน."เวลาที่เหลือ 2 " ช่วยอ่านที