เดียวดายอยู่กับความเศร้า ทนเหงาอยู่กับความหวั่นไหว เสียน้ำตาอยู่กับความเสียใจ เป็นเธอได้ไหมช่วยปลอบโยน เหนื่อยพอแล้ว กับการต้องแจวเรืออยู่กลางทะเลโพ้น ทั้งไต้ฝ่น เฮอริเคน พายุโซน กระหน่ำหระโจนไม่ยั้งแรง ฉุดฉันออกไปที ไปให้พ้นจากที่นี่...ที่ไหนสักแห่ง จะดาวจันทร์สีเหลือง ดาวอาทิตย์สีแดง จะไกลสักกี่ปีแสง...เพียงมีเธอฉันจะไป.