เขียนชื่อเขาไว้ในความรู้สึก ปิดผนึกด้วยดวงตาอย่าหวั่นไหว เก็บภาพเขาเอาไว้ในความไกล ใส่ลังความห่วงใยที่เคยมี เก็บความรักที่ให้เขาเอาซองใส่ จ่าด้วยหมึกความไกลในวันนี้ ติดแสตมป์ความห่วงหาที่หวังดี ส่งปณ.ป่นปี้แล้วหัวใจ เก็บความผูกพันใส่ขวดโหล ผูกด้วยโบว์ความเศร้าและร้าวไหว ใส่กล่องของขวัญวันหมดใจ มอบให้เขาคนใหม่ที่เธอมี จบแล้วความรักของสองเรา ไม่มีเหลือแม้เงา...เหงาอย่างนี้ ในที่สุดก็ไม่เหลือแม้ภักดี จบสิ้นแล้วทุกข์ทวีหลั่งน้ำตา ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร เมื่อวันนี้เธอจากไปไม่เห็นค่า ไม่หลงเหลืออะไรแล้วในแววตา บทสุดท้ายจากลามาห่างไกล ลบลืมได้ไหมในชีวิต เธอใช้สิทธิ์ยื่นฎีกาพาหวั่นไหว ยื่นอุทรณ์ร้องขอต่อลมหายใจ เมื่อเธอมีคนใหม่ก้าวเข้ามา จบแล้วไม่มีอะไรเหลือ ลบลืมเธอเพื่อจุนเจือคนไร้ค่า หมดสิ้นแล้วลมหายใจเมื่อบอกลา ที่สุดแล้วน้ำตาก็หลั่งริน
15 กรกฎาคม 2551 19:44 น. - comment id 873875
ลืมเลือน เขาไป ทั้งใจหาย เสียดาย เวลา มาสูญสิ้น หมดแล้ว รักเก่า เคยยลยิน บัดนี้ จบสิ้น ไม่เหลือเลย ความรักมีทั้งสุข และทุกข์ เศร้าและยิ้มได้ เชื่อว่าสักวัน ความรักจะกลับมาสดใสอีกครั้งค่ะ
15 กรกฎาคม 2551 19:54 น. - comment id 873889
เศร้าจังเลย แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
15 กรกฎาคม 2551 21:15 น. - comment id 874008
ใช้คำสวย กลอนความหมายดีครับ
16 กรกฎาคม 2551 04:51 น. - comment id 874142
บทกลอนไพเราะงดงามเหลือเกินค่ะขอร่วมด้วยคนนะคะ อย่าอาดูรพูนเทวษไปเลยขวัญ เคยรักกันพลันพรากจากอกเอ๋ย เสียดายเอยเสียดายคำพร่ำเปรียบเปรย อีกเอื้อนเอ่ยว่าขาดเราเขาคงมรณ์